Ben ik nou gek??

Veroniqueprins.nl_

En ja, ik weet wat een deel van jullie nu zal zeggen 😊 ‘Yep Prins, dat ben je. Maarja, je tips zijn zo nu en dan wel waardevol dus daarom lees ik ze toch nog’. Goed, geintje. 

 

Maar ik zit met iets waar ik zo nu en dan over nadenk, call me stupid. Oh, dat is eigenlijk hetzelfde. Ik begrijp soms gewoon iets niet. Dus dit schrijven is deze week mogelijk meer een soort van persoonlijke overpeinzing dan een heel scherp blog. Alhoewel ik ook wel weer vaak hoor dat mijn ‘vage schrijfsels’ juist heel waardevol zijn. Oké, ik ga maar gewoon beginnen met schrijven……

 

Vorige week donderdag kreeg ik een telefoontje uit Oostenrijk. Mijn man die aangaf dat ze hem aan het voorbereiden waren op een operatie. Tuurlijk…………. ‘Succes schat, bel je als je klaar bent?’ Echt, ik voelde de grond wegzakken en werd een tikkie misselijk. 1000 kilometer is dan ineens heel heel heel ver weg. Nu stond ik voor het dilemma dat ik de twee dagen erna mijn training ‘Verliefd op Verkopen’ zou geven, direct die kant op gaan was dus geen optie. Want we zijn wel ondernemer geworden voor de vrijheid. Vrijheid gaat echter ook altijd gepaard met verplichtingen, verantwoordelijkheden. Dus ik moest ‘even’ wachten.

 

En dat is lastig. Want hij had geen spullen bij zich voor een ziekenhuisverblijf (een nette pyjama, zou mijn moeder zeggen) en geen bezoek al die tijd. Tikkie dramatisch, voor ons allebei.

 

Mijn uiteindelijke reisschema van zondag toen ik dan wel ein-de-lijk die kant op kon:

 

  • De buurman gevraagd om me naar het station te brengen (bij ons rijden er op zondagmorgen geen bussen) en om hulp vragen is ‘een ding’. Volgens mij het lastigste stuk van de hele trip 😊
  • 2 treinen, je te zware koffer (die pyjama’s he) van de ene naar de andere trein zeulen
  • 2 vluchten met, hoe krijg ik het weer voor elkaar, een overstap waarbij ik met het zweet op mijn rug en zo’n beetje 3 minuten voor het sluiten van de gate, bij de tweede vlucht aankwam
  • Toen een bus naar het station vanaf de luchthaven, weer dat gezeul met die koffer
  • Een treinreis van 1.5 uur
  • Een taxi naar mijn verblijfadres. Waarbij ik een vriend van ons heb gevraagd of ik deze week in zijn huis mocht verblijven. En ook daar is hulp vragen een tikkie lastig voor me.
  • Op dat adres stond de auto waar mijn man mee naar Oostenrijk was gereden en waarmee ik uiteindelijk naar het ziekenhuis ben gegaan om hem te zoenen. Die auto is overigens niet echt een auto maar meer een vliegtuig. Een dashboard met meer knopjes dan de cockpit van een 747 en natuurlijk geen ‘handleiding’ op de voorstoel 😊 Dat was dus even puzzelen.

 

Laat ik het zo zeggen, ik ben wel eens sneller op mijn bestemming in de VS aangekomen dan ik er over deed om in Saalbach te arriveren. Tel daarbij op dat het land ook nog in een lockdown is vanaf maandag en ik dus geen idee had of ik wel eten of id kon kopen hier, echt een jubeltripje 😊 Maar hé, ik kon wel mijn man weer zien! 

 

Als ik jou dit reisschema had doorgegeven voor een weekendje weg, zou je dan voor deze bestemming hebben gekozen? Of had je dan gezegd ‘ik kijk nog even verder, er zijn nog andere leuke steden?’ Waarschijnlijk dat laatste en ook heel logisch, een stad is slechts een ‘nice to have’ er zijn nog zoveel andere leuke steden. 

 

In dit geval ging het voor mij om een must have. Links om of rechtsom moest ik hier zondag zijn. Omdat ik geen dag zonder hem kan 😊, omdat ik ivm mijn agenda alleen op zondag kon reizen, én de vanaf maandag aangekondigde lockdown. Wat er ook zou gebeuren, ik zou hier hoe dan ook zondagmiddag aan zijn bed staan. No matter what. 

 

Mijn vraag aan jou is, zou jij dat ook zo gevoeld hebben voor een dierbare? Zou je de trip dan afdoen als ‘te ingewikkeld’ of ‘kom maar door, ik moet er toch heen’. Wees eens eerlijk? 

 

Ik stelde deze vraag gisteren aan een aantal mensen en die gaven allemaal aan hetzelfde te hebben gedaan. Ik kreeg steeds de bevestiging ‘yep, no matter what’. Zijn we het dus over eens.


Kom ik nu ‘ter zake’ letterlijk en figuurlijk. 

 

Want wat ik nu zo ingewikkeld vind, en dat is oprecht de reden voor mijn schrijfsel deze week, is dat ik op zo’n trip, die voor mij echt geen big deal was, allemaal onwijs lieve en echt bijzondere reacties krijg. ‘Dat je dat doet’, ‘dapper’, ‘jeetje wat knap’, you name it. En ik denk alleen maar ‘knap?’, ik zou nog op de fiets gegaan zijn. En je het zelf waarschijnlijk ook gedaan zou hebben als je iemand hebt waar je net zoveel van houdt als ik. Toch? Dat antwoordde je toch hierboven? Dat ‘no matter what’ perfect past in een privé situatie, dan ook zelfs aangemoedigd wordt. Ik zie het ook in de sport heel geaccepteerd zijn. Topsporters die van alles aan de kant zetten om maar op de Olympische Spelen of een WK te kunnen starten en niemand die dan zegt ‘wat belachelijk dat je dat ervoor over hebt’. Toch? Het zijn onze nationale helden zelfs! Zeker als ze winnen 😊 

 

Waarom is dat dan met ondernemen anders? En echt, ik heb er een paar dagen over nagedacht of ik dit blog nu zou schrijven of niet maar het houdt me echt bezig. Een aantal van mijn klanten willen nog een eindsprint maken met hun business in de laatste 2 maanden. Ik krijg dan echt goede plannen, mijn klanten weten inmiddels dat het met alleen ‘heel graag willen’ én een super positieve mindset niet gaat lukken. Dat je gewoon de regie over je omzet kunt pakken vanuit je doelstelling. Alleen, een plan is nooit 100% waterdicht. Er kan altijd iets gebeuren én………………… zijn je aantallen groot genoeg om je plan te realiseren?


Ja, de conversie uit een webinar kán 10% zijn dus je kán 5 klanten maken als je a) dan minstens 50 man aanwezig hebt, die dan ook nog je ideale klant zijn en jij ook écht goed bent in het geven van webinars. Dan kán het inderdaad en als dat al een paar keer bewezen is, dan werkt het voor jou ook zo. Tot die tijd is het theorie. En stel ik dus altijd als allereerste vraag: ‘wat ben je bereid om ervoor te doen?’ Zou het leuk zijn om je einddoel te halen of is het een ‘no matter what kwestie?’ En voor mij is ieder antwoord oké als zij maar oké zijn. Het bijzondere is dat als het echter over business gaat en ik die vraag stel over dat ‘no matter what’ dat er dan allemaal spookbeelden komen:

 

  • Een burnout, keihard werken, niet meer kunnen slapen; iets uit dat rijtje of een variant ervan
  • Mensen dingen aansmeren die ze niet nodig hebben om je eigen doel maar te halen
  • Dit gaat alleen maar over geld

 

En dat verbaast me altijd oprecht. Hoe komt dat toch? Waar komt dat vandaan? Zie het gewoon als een extra trein nemen op weg naar je bestemming, als een sprintje tussen twee vluchten. Waar ik niet meer aan gedacht zou hebben als ik niet dit blog geschreven zou hebben dus ik heb niet de indruk dat ik er blijvende schade aan overgehouden heb 😊 Waarom is ‘no matter what’ vies/fout/verkeerd/ ‘te mannelijke energie’ (ik gooi hem er ook nog maar eens in) in zakelijk verband, terwijl iedere moeder met gierende banden en een rood stoplicht negerend naar school rijdt als haar kind van het klimrek is gevallen en ze gebeld wordt of ze haar ‘toch niet wil komen halen….’. Voel je wat ik bedoel? 

 

Volgens mij gaat het áltijd over ‘wat is belangrijk voor jou?’. In een wereld zo vol met oordelen is het meer dan ooit om belangrijk om bij jezelf te blijven en je steeds af te vragen wat belangrijk is voor jou, wat jij wilt, hoe graag jij het wilt en welke keuzes jij wilt maken. En dat kan niemand voor jou beslissen of bepalen. Dat gaat dus ook niet om ‘veel of weinig’, ‘grote of kleine doelen’ of wat dan ook, het gaat alleen om jouw keuzes. Je realiseren dat jij de regie hebt en dus bepaalt wat je ergens wel of niet voor over hebt. In je privéleven én in je bedrijf. Dat een ander daar dus niet over kan en mag oordelen want die voelt het anders, denkt vanuit een ander patroon, vanuit een andere situatie, vanuit een andere nut en noodzaak. Dus zélfs als we het hebben over ‘no matter what’ is dat voor iedereen anders. Maar privé niet anders dan zakelijk, dus zullen we dat oordeel ook loslaten. Waarom mag ik wel zo’n weg met hindernissen nemen op weg naar mijn man en ook nog aangemoedigd worden. En als ik eenzelfde houding in mijn business aanneem word je er om uitgefloten? Zie je hoe bijzonder dat is? En nu doe ik in gedachten de stem van juf Ank na als ik dat woord uitspreek. 

 

We moedigen allemaal Max aan (de F1 coureur, mocht de naam je niets zeggen 😉) Weet je in wat voor strikt regime die jongen leeft 8 maanden per jaar en dat wordt alleen maar erger nu hij de WK titel mogelijk kan pakken.


Daar oordeelt echter niemand over. ‘Nou, ik ben geen fan meer hoor want weet je dat die gast 4 uur per dag in de sportschool staat’. Ja, dat heeft hij ervoor over. En sommigen hebben dat met hun business. Jij misschien ook wel. Of zou je dat wel willen maar word je nog geleid door angst. Om wat er allemaal met je kan gebeuren en hoe je de penarie in kan draaien als je ‘no matter what’ gaat toepassen in je bedrijf. Max maakt niet de indruk tegen een burn-out aan te lopen (en nee, ik bagatelliseer nu niet een burn-out, daar hoef je me niet om te mailen of boos om te worden). Ik stond lachend en beslist niet overspannen aan het bed van mijn man zondagmiddag. En je kunt ook echt een business bouwen vanuit ‘no matter what’ zonder dat je daar nog maar 2 uur voor hoeft te slapen of je huwelijk ziet stranden. Ik geloof zelfs dat ik soms minder werk dan mensen die 12 klanten hebben. Niet omdat ik een team met 41 mensen om me heen heb lopen. Maar omdat ik het slimmer aanpak en veel effectiever omga met mijn tijd. (Daar heb ik trouwens een podcast over opgenomen laatst waar ik zeer veel positieve berichten over krijg   https://veroniqueprins.nl/podcasts/47-tijd/ ) En bereid ben om dingen te doen die afwijken en soms eng zijn (waar het veel meer over gaat dan nóg meer uren werken……………). Dingen die ik misschien niet zou doen als het doel niet zo belangrijk voor me was. En we bepalen allemaal ons eigen doel. Zodra jij je los kunt maken wat een ander daarvan denkt en/of of je dan niet onderuitgaat omdat je dan ‘zo hard moet werken’ zul je zien dat de wereld en je business er heel anders uit gaan zien. 

 

Nah, einde van mijn weer eens ouderwets vage betoog. Ik ben meestal van de Kick Ass Tips maar zo nu en dan schiet er zo eentje tussendoor. Gewoon omdat ik wil delen wat er in mijn hoofd omgaat en ik ook nog oprecht geloof dat dit stuk van waarde is. Omdat te veel mensen niet ‘all-in’ gaan en geloof me, dat kost vaak veel meer energie kost dan hard werken ooit gedaan heeft. En zelfs dat is niet nodig 😊 Ik ben heel benieuwd wat je ervan vond, wil je dat hieronder met me delen? Wat doet ‘no matter what’ met jou, waar ben je dan bang voor, waarop maak je je keuzes zakelijk en privé? Gewoon iets om ook eens over na te denken. Je niet meer bang hoeft te zijn voor het oordeel van een ander maar mogelijk ook minder zult oordelen over de doelen van een ander omdat je daar simpelweg niets van te vinden hebt. Word de wereld ook veel leuker van 😉 

 

Enneh, als je het nu hebt over die doelen van jezelf. Heb ik nog iets gaafs voor je! 

 

Woensdag 24 november om 20.00 uur lanceer ik een ongelooflijk gaaf en belachelijk aanbod. Dat geldt maximaal 24 uur dus hou op dat tijdstip je mailbox, mijn Facebookgroep en/of Insta in de gaten. Zet maar vast je wekker. Ik ga eens ‘knallend het jaar uit’ dit jaar.


‘Zie’ ik je woensdag om 20.00 uur! 

 

Fijne dag! 

 

Enneh mijn man? Die mag ik waarschijnlijk woensdag weer ophalen en dan rij ik hem naar huis vrijdag. Yep, 10 uur sturen als het meezit. Ik wil hem namelijk graag weer thuis hebben. No matter what 😉 

 

Groet, Veronique Fotocredits: https://unsplash.com/@grmot

Veronique Prins

Dé Kick Ass Businesscoach voor ambitieuze coaches en therapeuten die een serieuze praktijk willen opbouwen

6 gedachten over “Ben ik nou gek??”

  1. Mooie post en helemaal waar.
    Ik ga inderdaad ¨all in¨ nu ik met je training begonnen ben gisteren. Ik heb al een paar opmerkingen over dat het zo´n moeilijke tijden zijn om een eigen bedrijf te beginnen bewust genegeerd en ik heb vanochtend een baan afgeslagen waar ik al 1,5 maand mee aan het onderhandelen was over de condities en waar ik per direct kon beginnen. We gaan ervoor.
    I´m unstoppable.

  2. Hoi Veronique heerlijke post! Had gewild dat ik ‘m zelf had bedacht, maar je was me ver voor 😂 (daar moet verandering in komen bij mij haha)

    Nu ik privé veel bewuster, daadkrachtiger en meer gefocust ben, merk ik dat ik met dezelfde mindset m’n coaching praktijk aan het opzetten ben! De flow en energie is hetzelfde. Ik ben wie ik ben en zo gaat het ook gebeuren.

    Dat geeft veel vertrouwen en biedt perspectief!

    Thanks for sharing!

  3. Hoi Veronique,
    Blij word ik ervan als jij met je schrijfsels doorkomt! Ik heb sinds maandag mijn plannen helder en dat voelt dat het ondernemerschap onder mijn huid aan het kruipen is. En dat voelt goed!! dus ik GA ervoor! ‘no matter what’ geldt helemaal voor mezelf.
    Dankjewel voor je blog en heel veel beterschap voor je man:)Goeie reis samen!

    1. Hoi lieve Judith, dankjewel! en jij heel veel succes met het ondernemerschap. Blij dat ik je op deze manier mag inspireren.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven