Toen ze aan kwam rijden werd het muisstil. Tot iedereen begon te klappen. Ingetogen uitbundig. Een eerbetoon. De auto stopte zodat ik mijn bloemen op de motorkap kon leggen, die al vol bloemen lag. Die van mij waren geel. Ik heb geen idee waar die kleur voor staat maar ik vind ze bij haar passen. De auto reed verder, daar verdween mijn heldin.
Dit wordt een hele vage op deze Paasdagen. Dat zat er al een tijdje aan te komen, ik zit de hele week al hoog in mijn emoties. Huilde zelfs bij ‘the Passion’ donderdag al bij het zien van het thema; #ikbenervoorjou en toen moesten al die prachtige nummers (ik luister altijd naar teksten) nog komen. Kansloos. Maar toen ik vanmorgen in de ó zo terechte erehaag van Bibian stond, was dat wel het hoogtepunt. Na afloop reed ik naar huis. Vooraf had ik bedacht dat ik dan een podcast op zou nemen. Dat ging hem niet worden. In mijn hoofd ontstond dit blog en ik heb geen idee of het ergens over zal gaan, of jij er iets aan zult hebben. Maar het is mijn bedrijf, mijn nieuwsbrief en deze moet eruit. Je bent gewaarschuwd………………. En voor alle mensen die mijn nieuwsbrieven nog niet zo lang lezen, ééns in de zoveel tijd wisselt Kick Ass zich af met wie ik óók ben; een weekdier. Zoals in deze. Geen tips voor meer omzet, gewoon mijn overpeinzingen.
Ik ben niet van de ‘heldenverering’. Ik had vroeger ook geen posters boven mijn bed. (Al kan dat ook zijn geweest omdat mijn moeder dat zonde van het behang vond). Ik geloof namelijk niet dat de ene mens ‘beter’ is dan de andere. We hebben allemaal iets waar we goed in zijn. De ene doet dat zichtbaar, de andere onzichtbaar en/of kiest ervoor omdat niet publiekelijk te doen. Waarom zou dan alleen de ‘zichtbare’ een poster en 8,6 miljoen volgers op Instagram verdienen. Sterker nog, ik denk dat het andersom moet zijn. Zo leerde ik van de week Sander de Kramer kennen die al 15 jaar scholen in Afrika bouwt met de Sundayfoundation.org . Waanzinnig verhaal en wat een impact heeft deze man op het leven van zo ongelooflijk veel kansloze kinderen daar. 4.165 volgers. Hoe dan? Hij vertelt in één van zijn posts het verhaal van Rens de Flessenman. Heel kort; Rens haalt lege statiegeldflessen uit afvalcontainers en hij wist dat daar een keer een goed doel voor zou komen. Rens hoorde over het goede werk dat Sander doet en nam contact met hem op. ‘Of hij zijn flessengeld wilde hebben?’ Tuurlijk wilde Sander dat wel en hij verwachtte € 100 – € 200. Rens maakte het statiegeld over van 120.000 weggegooide flessen; € 30.000. En hij wordt niet eens getagt in de post. Vind hij waarschijnlijk ook niet nodig. Geen likes, geen comments, geen extra hartjes. Is Sylvie Meis nu een held of Rens de Flessenman? En waarom komt dat niet tot uiting in aantal volgers? Daar komt mijn haat-liefde verhouding met Social Media zo nu en dan vandaan. Dan wil ik er soms tijdelijk ff niets meer mee.
Goed, terug naar mijn week. Het was ook het einde van het eerste kwartaal en waar ik iedere maand evalueer is een kwartaal daar altijd een extra belangrijk moment in. Een maand kan nog een momentopname zijn (een lancering of mogelijk een paar dagen ziek waardoor het minder was 1 maand) maar een kwartaal geeft een goede indicatie. En in mijn ‘weekdierbui’ ben ik al mijn klanten nagegaan en me gerealiseerd wat ze allemaal, echt allemaal, hebben neergezet sinds 1 januari:
Maar wat wilde ik gistermiddag zo graag van de daken schreeuwen dat ik (op een paar euro na) de 20K omzet gehaald heb deze maand. Mijn omzet doel voor het eerste kwartaal was 30K en is uiteindelijk bijna 47K geworden…. Mijn dankbaarheid voor jou Veronique en deze groep komt letterlijk uit m’n tenen. Dit had ik nooit durven dromen!!! (ze startte ooit bij mij met 3K per maand)
Ohh jongens wat gaaf om te lezen allemaal! 🤩 En Veronique… love you too! ❤️ Echt. Zonder jou als coach/mens en deze groep had ik never nooit kunnen vieren dat ik van 0 nada niks in januari en februari naar zes hele gave cliënten ben gegaan in maart 🔥 en het vertrouwen dat ik onderweg in mezelf heb gekregen (en nog steeds krijg) is natuurlijk onbetaalbaar 💖
Ik heb net een rondje gerend in de zon om het te vieren: mijn recordmaand.
De exacte cijfers moet ik nog berekenen maar het komt ongeveer op 45000 euro uit.
Hallo lieve allemaal! Hallo liefste coach! Ik had in 2020 een jaaromzet van 26000 en dat was een verdubbeling vergeleken met 2019. Nu heb ik in Q1 15000 omgezet. Dus wat een geweldige groei en wat een feest en wat een gedoe en wat een luiers, maar vooral wat een mooi iets om samen te delen. Ik ben dankbaar voor jou Veronique Prins en voor de groep die je hebt gecreëerd die zo voedend en dragend is. AHO! ❤
Hoewel Q1 voor mij soms een beetje voelde als een struggle heb ik net mijn boekhouding gedaan en heb ik zelfs 135 euro meer dan mijn omzetdoel van 70K behaald. En dat terwijl ik vorig jaar rond deze tijd nog een stoffige loondienstbaan had. Q2 wordt voor mij vooral het kwartaal dat ik beter weet wat ik wil, het meer een geoliede machine mag worden en, op advies van Veronique, een tikkeltje meer ga leven. Blij om met jullie in deze groep te zitten!
Mijn omzet doel gehaald deze maand en daar ben ik mega trots op. Misschien wel nog trotser dat ik ook al een tijdje veeeel minder stress heb over klanten en geld. Ik heb nu veel meer rust! En dan ook nog verhuizen dit weekend.
Mijn Q1 is helemaal fantastisch ☺️ Ik heb nu ook al meer dan de helft van mijn omzet van vorig jaar binnen 🥳
En dit is maar een heel klein deel van de reacties in mijn groepen. Ik moest bij allemaal huilen. Het is bizar. En nu kun je denken dat het alleen om omzet gaat. Integendeel, er zaten nog een paar veel hogere bedragen bij maar die heb ik er bewust niet bij gezet.
Ik zie wat deze mensen voor intern werk hebben gedaan. Hoeveel luiers ze soms om hebben en het toch doen. Elkaar aanmoedigen om moedig te zijn. En dat is wat ik in ze zie. Omdat de acties soms eenvoudiger zijn dan de emoties. IPA’s makkelijker te plannen zijn dan het om zeep helpen van je Urker Mannenkoor *. Wat dan weer niets met de kerkgangers in die plaats te maken heeft, voordat er daar weer verwarring over ontstaat.
Zo kreeg ik van de week 2 kaartjes. Eén met de tekst dat ze door mijn aanmoediging helemaal klaar was met haar eigen gedoe en éindelijk van haar hobby een écht bedrijf ging bouwen. En eentje met een wel heel bijzondere tekst. Dat ze dankzij mij het middelpunt in haar eigen Universum was geworden. Dat ze haar leven en daarmee haar business teruggepakt had. Dat er ineens weer dromen zijn waar er eerst alleen maar angsten waren, en dat ze ook nog het vertrouwen had dat ze die waar ging maken. Dat maakt me stil en nederig. Zo ongelooflijk dankbaar dat ik dit werk kan en mag doen.
Aan de andere kant gaat het juist ook weer wél over geld, dat is die tegenstrijdigheid. Want van sommigen klanten weet ik wat deze nieuwe financiële situatie voor ze betekent. Welke zorgen er niet meer zijn, welke mogelijkheden er zijn ontstaan, hoe ze terecht trots hun omzet dragen omdat ze gewoon geweldig goed werk doen én ook zo hard hebben gewerkt om dit als mens en ondernemer te bereiken.
Al dat ging door mijn hoofd toen ik de lijkwagen van Bibian in de verte zag verdwijnen en toen ik in mijn auto op weg naar huis was. Dat het af en toe zo’n zooitje is en ook zo tegenstrijdig. De oppervlakkigheid van dingen en waarom me dat soms zo tegenstaat. Het gedoe over ‘mooie plaatjes’ versus échte impact maken. Het eeuwige getrut soms van mensen die roepen ‘van waarde voor anderen te willen zijn’ maar bij wie er nooit iets gebeurd omdat er altijd wel een reden is om het niet te doen. Mijn verzet daartegen omdat ik me er dood aan erger; actions speak louder than words. Laat eerst maar eens zien hoezeer je echt van waarde wilt zijn want al die geblahblah, ik ben er niet zo van. En als ik me daar over uit laat (‘ga nu eerst maar eens doen!’), dat ik daar dan weer op afgerekend word omdat ik altijd ‘veel te hard’ ben.
Maar dat ‘harde’ verhaal heeft óók een andere kant. Zo had ik onlangs een dame in mijn training Slim en Snel Succesvol. Die aangaf écht met haar baan te willen stoppen, ze was er hélémaal klaar mee. Ze wilde écht voor haar praktijk gaan. En ik kon het niet laten haar aan te spreken. ‘Dat ze dat exact 6 maanden geleden ook al had gezegd en er inmiddels nog niet zoveel veranderd was’. Was niet aardig, wel eerlijk. Gisteren sprak ik haar erover. Keken we naar haar belemmeringen en naar haar ‘waarom’. Gaf ik haar de uitdaging om in de maand april 3 nieuwe klanten te maken. Ik zag haar slikken én ik zag ook iets gebeuren. 3 uur later wist ik wat ik had gezien. Vastberadenheid. Want ik kreeg een mailtje dat ze in die 3 uur 2 nieuwe klanten had gemaakt. 2. In 3 uur. Zoveel had ze er in 6 maanden nog niet gemaakt. Vind mij dan maar niet aardig, het maakt me echt geen fluit meer uit als ik dit soort dingen bij mensen zie gebeuren.
Want dan denk ik aan mijn heldin in die wagen. 48 jaar. Met alles wat ze doorstaan heeft. En wat ze mogelijk heeft gemaakt voor zovelen door het steevast vasthouden aan haar missie. Tot het laatst aan toe. Dát is pas impact maken. Niet dat wat er op je website staat, niet dat wat je zo keurig uit je mond laat komen als iemand naar je ‘waarom’ vraagt en dan vervolgens geen reet doen om klanten te komen omdat het allemaal ‘eng is’. Daarom was ik ook zo geraakt door al die resultaten van mijn mensen. Om de impact die zij hebben gemaakt, ondanks dat ze het eng vinden. Dát is pas een ripple effect.
Mooie plaatjes versus échte daden die ertoe doen.
Zo heeft Bibian, alweer, mij in mijn hart geraakt. Tijdens haar laatste reis. Ik laat me niet meer raken door al die woorden zonder inhoud. Ik hoorde een spotje van Sire op de radio over kinderen in armoede. Die niet naar verjaardagsfeestjes kunnen omdat ze geen geld voor een kadootje hebben. Die niet kunnen sporten omdat de contributie niet betaald kan worden. Geen woorden maar daden en actie. Omdat ik dat kan. En verplicht ben. Laat dat dan mijn impact zijn. De steen die ik op aarde verleg in dit leven. Als zij het kan, kan ik het ook.
Volgende week ben ik jarig. Ik heb bedacht dat ik als cadeau ik voor 10 kinderen contributie voor een sportvereniging regel. Geen idee hoe ik dat aan ga pakken maar dat weet ik wel vaker niet als ik aan iets begin. Komt altijd goed. Heb jij of ken jij kinderen voor wie dit een uitkomst zou zijn, wil je me dan mailen? Vertrouwelijkheid gewaarborgd.
Ik heb nog wat te doen. En jij? Als je al tot hier gekomen bent met lezen 😊 Ik had je beloofd dat hij vaag zou zijn, is weer gelukt hé. Ben heel benieuwd of je nog iets van deze woordenbrij hebt kunnen maken? Of het je inzicht heeft gegeven over impact, je legacy, wat je hier te doen hebt. Zou je dat dan hieronder met me willen delen?
Enneh, sluit ik toch nog even op z’n ‘Veronique’s af’.
Woensdag 7 april geef ik om 9.30 uur en om 20.00 uur het gratis webinar ‘de 5 stappen naar een bloeiende praktijk’. Voor iedereen die niet langer over impact wil praten maar het echt wil maken. Omdat je weet hoe je aan klanten moet komen, hoe ondernemen werkt. Iets wat niet gelijk duidelijk is als je je inschrijft bij de Kamer van Koophandel.
We besteden vaak veel tijd aan het verzinnen van het mooiste logo en dat is prima. Maar als je nog geen antwoord kunt geven op de vraag ‘waar ga je je eerste 10 klanten vandaan halen’ dan is deze Masterclass voor jou. Helemaal gratis en voor niks. Ik leer je welke stappen moet zetten en in welke volgorde voor een gezonde praktijk met klanten.
Heb heerlijke Paasdagen. Doe ik volgende week weer ‘normaal’ oké? 😊
Heb ik je wakker geschud?
Had je een ‘aha moment’?
Ben je klaar voor meer waardevolle tips die écht werken als je afrekent met je eigen excuses?
Ontvang ze gratis en zonder er iets voor te hoeven doen wekelijks in je mailbox!
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk. Ik verwijs je hiervoor naar de Privacy Verklaring.
Dankjewel weer Veronique, voor dit eerlijke, emotionele, diepe, heerlijk “vage” verhaal. Recht uit je hart. En daarom zó to the point! Mijn legacy, ik voel ‘m zo duidelijk, terwijl ik ‘m tegelijkertijd nog probeer te vermijden. Zelfsabbotage, dát. En actie is het antwoord…
Yes lieve Eleonoor! Go for it 😘
Er is niks vaag aan je verhaal. Ik vind het juist een bron van herkenning. Het versterkt nog meer mijn eigen missie in het leven, een brug bouwen tussen kinderen en volwassenen. Ook ik voel de leegte in hoe ‘we’ met elkaar omgaan, wat er gaande is in de wereld. Het is de hoogste tijd om voor mijzelf te beginnen en mijn werk vorm te geven. Jij als mens, als kick ass coach, als klankbord maar vooral gewoon door wie je bent helpt mij enorm om door te zetten en te gaan staan voor wie ik ben.
Dankjewel lieve Anja ❤. De wereld wacht op je 👌
Oh… Veronique
Wat is het weer raak van hart tot hart. Weinig opsmuk en waar het om draait. Alle stappen tot het laatst voor haar missie. Weinig bla bla maar doen!!!
Wat fijn dat je dit zegt Marianne. Dit was precies de bedoeling van dit blog.
WOW Veronique wat mooi en duidelijk omschreven. Dit is waar t om gaat het verschil kunnen of durven maken. Ben echt geraakt door je post. Als je mensen kunt helpen op wat voor manier dan ook dan doe je iets goeds voor deze wereld en dat is waar liefde en groeien voor staat! Super. Jij bent de motor die zoveel mensen laat aansturen. Een pracht voorbeeld voor velen. Dank.
Mooi!
Dankjewel Herti!
Niks niet vaag! Loud en clear raakt deze boodschap me precies waar het raken mocht. Love you!
Ha Diane,
Wat een fijne en mooie reactie ❤. Dankbaar dat ik raak heb geschoten 🙂
Recht uit ‘t hart, hoe ‘niet vaag’ kan het zijn! In tegenstelling tot jou heb ik Bibian nooit live gezien of gesproken en heb er evengoed flink wat tranen om gelaten. Dus ik begrijp dat dit jou nog veel meer aangrijpt. En eigenlijk is dat heel mooi. Ik zie verdriet als een diepe uiting van liefde.
Je post was idd wel wat hak op de tak maar who cares?! Ik vind het fijn je te volgen Veronique, en ook om deze blog te lezen. Mis nog steeds m’n focus en actiestand, maar word daar door jou ‘lekker’ met m’n neus bovenop geduwd. Soort zelfkastijding 😂😂😂 Dus ga zo door!
Mooi Mieke! dan ga ik lekker zo door met schrijven en met duwen :))
Vaag? Wat is vaag? Ik hou van vaag, dan ben ik gefocust. Je verhaal is zo herkenbaar. En zet me weer aan het denken. Er zijn zoveel prachtige mensen die echt iets betekenen voor anderen en niet gezien worden. Social media. Alles heeft 2 kanten “wet van polariteit”
Mijn inzicht waarom nog steeds geen klanten? Zijn het excuses? Of ben ik geen ondernemer? Waar liggen mijn prioriteiten? Er is actie maar te weinig, Doorzettingsvermogen? … Je “ vage blog’ zet me weer ah denken.
Fijn Paasweekend
Ha Monique,
Dat zijn pittige reflectievragen die jij jezelf stelt. En..ze horen bij het groeiproces. Ik ben benieuwd naar je inzichten!
Helemaal niks vaags aan! Klip en klaar, helderder dan dit kan het niet worden en een pérfect Paas verhaal! Xx
Thanks lieve Ellen ❤.
Niets vaag, maar heel helder.
De afgelopen twee weken kreeg ik drie keer de vraag waarom ik doe wat ik doe. Mooi om daar eens over na te denken, na meer dan 30 jaar. Zo werd ik ooit logopedist na het zien van de film ‘The Miracle Worker’, gebaseerd op de autobiografie van de doofblinde Helen Keller. Ik was toen 17 jaar en wist dat ik van betekenis wilde zijn om mensen te helpen in hun communicatie. Hen helpen om anderen te begrijpen en begrepen te worden.
Mijn legacy toont zich zo nu en dan tijdens spontane ontmoetingen op straat. Vaak in de vorm van een drietal: een moeder met een dochter en een kleinkind in de kinderwagen. De moeder (nu ook oma) en ik herkennen elkaar en ik verbaas me iedere keer weer over de tijd die omgevlogen is. De kleuter van toen is nu zelf moeder. De gesprekken verlopen altijd hetzelfde. Terwijl ik de baby bewonder, zegt de moeder tegen haar dochter: “Dit is de logopedist waar jij altijd kwam als kleutertje.” Dochter: “Maar ik praat toch prima!?” Moeder: “Ja, precies. Daarom.”
Ik huppel dan met een big smile verder.
Om heel eerlijk te zijn, zijn die inzichten tijdens zo’n ontmoeting me meer waard dan een review van mijn huidige stemcoachingstraject.
Just: 👌❤️👌