‘What did this do to you?’ Heel even heb ik de hoop dat ze het niet tegen mij heeft, dus probeer ik een beetje ontwijkend om me heen te kijken. ‘Veronique?’ Er is er maar een die zo mijn naam uitspreekt en meestal vind ik dat schattig en denk ik ‘praat normaal’. ‘So tell me’. En op dat moment weet ik het: ‘I’m screwed, daar ga ik’.
Ik voelde het namelijk de 10 minuten daarvoor in mij gebeuren. Iets waar ik niet bij kon, niet helemaal kon vatten. Mijn keel voelt alsof ik een voordeelzak roze en witte wattenbolletjes heb ingeslikt. En tegelijkertijd komt er vanuit mijn tenen langzaam doch zeer zeker een soort van orkaan opzetten. En man o man, wat probeer ik dit interne natuurgeweld te controleren. Wat natuurlijk door die ene gerichte vraag van ‘die bitch’, niet lukt. Ik haat haar en dat interesseert haar niks. Ze blijft me aanstaren en ik weet dat als ik uitspreek wat ik zojuist stiekem heb gevoeld en wat ik met alles wat ik in me heb probeer te negeren, er dan geen weg meer terug is. Ze blijft me aankijken (‘dit is echt echt echt mijn allerlaatste jaar bij je, waarom doe je me dit aan??)
Ik haal adem, de watten en de orkaan komen elkaar tegen en mijn woorden rollen in Nederengels het universum in. Ik weet niet eens wat ik precies zeg. Ze kijkt me liefdevol aan en daarmee helpt ze me mijn emoties en gedachtes te ordenen. Zo komt het ‘Ugly monster’ hortend en stotend mijn mond uit. Staat het in de wereld. Heb ik zojuist mijn nieuwe waarheid uitgesproken en alles wat veilig voelt achter me gelaten.
Ik ben blij dat het eruit is, het heeft er (onbewust) al te lang gezeten. Tegelijkertijd doe ik het zo in mijn broek alsof diezelfde watten 3 weken lang mijn darmen hebben geblokkeerd. ‘Wat heb ik gedaan? OMG hoe ga ik dit doen?’ Euforie en paniek in dezelfde ademhaling. En de ademcoaches onder mijn lezers: ga me nu niet mailen dat dat niet mogelijk is, ik heb het zojuist gedaan. 😊
‘Take a deep breath, you’ll be fine’. En terwijl ik van binnen een zooitje ben en mijn mascara dat ook uiterlijk laat zien, weet ik dat ze gelijk heeft. Ik zal ook oké zijn. Alleen eerst nog even niet. Eerst deze al zo lang slapende en nu vuurspuwende draak verslaan. Het wordt eerst even ‘ugly’ voordat het beter wordt. So. Be. It.
Ik hoor heel vaak over moeiteloos ondernemen. Over flow, fijn en je passie leven. We zijn zo vaak op zoek naar rozenblaadjes en zo min mogelijk obstakels en definiëren dat als geluk. De vraag is dan alleen ‘wat maakt je gelukkig?’
Zoals ik het zie roepen heel veel mensen dat ze ‘zo happy zijn’ en ‘dat alles goed gaat’ en het enige wat ik zie is dat hun route wordt gevormd door de weg van de minste weerstand. Doet het zeer, hop eromheen. Voelt het niet fijn, even een omweggetje. Kuil in de weg? Oeps, nou gelukkig hebben we hem net weten te ontwijken. Zit er een blokkade ergens? 6 maanden lang met je proces bezig zijn en als ze ‘er’ dan weer zijn zie ik dat er niets veranderd is. Hoogstens dat het probleem verschoven is. Zigzaggend door het leven gaan zonder écht te leven.
Groei komt niet van gladgestreken lakens die altijd naar Robijn ruiken. Groei komt van dingen die schuren, je monsters diep in de ogen aan durven kijken, je zwaard pakken en het gevecht aan gaan wetende dat je gewond kunt raken.
Moeiteloos ondernemen gaat over systemen en processen. Over zaken die in je bedrijf ingeregeld zijn waardoor je ‘schijnbaar als vanzelf’ hoppa zo je klanten binnen hengelt. Regel het technisch in, zet de knop om en de omzetmachine gaat draaien.
Wat we vergeten is dat een bedrijf meer is dan een serie processen en funnels. Het allerbelangrijkste in je bedrijf ben JIJ. JIJ maakt het succes. Anders is je business een frisdrankautomaat, zou je bedrijf ook door een robot geleid kunnen worden en zo werkt het niet. Daarom moet jij blijven groeien als je je praktijk wilt laten groeien. Zigzaggend om obstakels heen en toch meer omzet? Dat gaat niet werken. Daarom is ondernemen allesbehalve moeiteloos.
Goed, dit verhaal gaat natuurlijk niet om mij. Het gaat om jou. En wat dit met je doet. Hoe zigzaggend ga jij door je leven? En hoe zigzaggend door je business? Ik had een paar jaar geleden een klant en die was inmiddels aan haar vierde verdienmodel toe en nog verdiende ze weinig, om niet te zeggen niks. Op een netwerkbijeenkomst sprak ze me aan: ‘wil jij niet eens met me meekijken?’ Dat deed ik een week later en ik zag gelijk dat haar probleem niet haar verdienmodel was. Dat was het bij het eerste verdienmodel al niet. Zij was het probleem. Maar in plaats van met zichzelf aan de slag te gaan veranderde ze van verdienmodel. Dat is hetzelfde als van echtgenoot/echtgenote (wat jouw voorkeur heeft, ik ben volstrekt genderneutraal 😊) wisselen, nergens iets aan zelfreflectie doen en dan hopen dat dit huwelijk wél gaat slagen. Wat denk je zelf?
Of een product/traject/training dat niet verkoopt en je daarom dus maar weer iets nieuws ontwikkeld. Het heeft zo vaak niets met dat product te maken maar alles met jou. Omdat je de prijs niet kunt dragen, omdat je te onzeker bent, omdat je simpelweg niet kunt verkopen (daar heb ik overigens een hele gave training voor aan het einde van deze maand waarvan de korting morgen afloopt) of omdat je gewoon geen fijn mens bent. Omdat ik voel dat je niet echt bent, omdat ik nergens een verbinding met je kan maken. En ja, sommige van mijn lezers houden nu hun adem in- ‘wat zegt zij nou?’- maar het is toch zo? Kom jij ook niet van die mensen tegen waarvan je denkt ‘al was je de laatste op aarde……’ Dat ligt dus niet aan het product maar aan HEN. Maar in plaats van daarmee aan de slag te gaan maken we een nieuw product. Of een nieuwe website. Om vervolgens met nieuw product en nieuwe website in exact dezelfde situatie te eindigen.
We zijn een ster in probleem vermijdend gedrag. Een leven zonder hobbels is een leven zonder groei en voor mij is dat zo’n beetje hetzelfde als leven zonder hart in mijn lijf. Geen leven.
In hoeverre doe je dat zelf nog? Wanneer heb je zélf het monster in je bedrijf écht in de ogen gekeken en je vuisten gebald? Het proces niet alleen in je hoofd aangegaan maar ben je bereid geweest om het even heel donker, lastig en ugly te laten worden? Niet als doel maar als middel.
Dus, ik daag je uit. Wat staat er al heel lang voor je snufferd te roepen? Steeds harder, maar jij doet net of je het niet hoort? En hoopt dat het daarmee niet bestaat. Wat weet je dat je te doen hebt, maar je doet het niet uit angst voor dat bad met sh*t waar je in moet zitten? Waar loop je al (te) lang met een boog omheen? Kijk je monster vandaag eens aan. Heel even maar. Maar dat is genoeg. Want jij en ik weten het allebei: als je het erkent hebt zal het omhoog komen. Dan is de geest uit de fles.
En ik? Ik ben weer veilig thuis. Ik heb 39 uur gereisd (terug een vette vertraging) voor 1 zin die mijn leven veranderde. Ik ben vertrokken na een vette hug van de persoon die me groter ziet dan ik mezelf kan zien. Ze wekt al zoveel jaar mijn slapende draken tot leven en ik haat haar er om. En het is de reden waarom ik zo van haar hou. Ik zie namelijk maar weinig coaches zo bloedeerlijk zijn als zij, niet mee praten. Me bijna aan mijn draak voeren, vanuit liefde. En natuurlijk heb ik weer een jaar bijgetekend.
Oh ja, en nog een laatste zeer belangrijke: tijdens dit proces is de winkel gewoon open. Kan gewoon naast elkaar bestaan, watch me. Want ‘business has nothing to do with feelings’. Denk daar ook nog eens over na.
Zo, ben ik even benieuwd wat jouw reactie is op deze ‘komt uit mijn tenen en stond er in een half uur’ blog. Wil je het hieronder met me delen?
Heb ik je wakker geschud?
Had je een ‘aha moment’?
Ben je klaar voor meer waardevolle tips die écht werken als je afrekent met je eigen excuses?
Ontvang ze gratis en zonder er iets voor te hoeven doen wekelijks in je mailbox!
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk. Ik verwijs je hiervoor naar de Privacy Verklaring.
Wat een fucking fantastisch blog! Sorry, maar ik kan het niet anders zeggen. Hoe jij met woorden tovert, de ballen hebt om het zo te schrijven dat het hilarisch én pijnlijk confronterend TEGELIJK is. Echt TOP!! Ik weet wat me te doen staat. DANK JE WEL!
Precies de juiste woorden op het juiste moment. Ik haat/houd ook van jou. Ik zat de laatste tijd met 2 vragen, wilde er omheen zigzaggen, een ander met de oplossing laten komen. Maar mijn inner-Veronique wist al lang wat voor monster je mij zou voeren. Dankjewel!
Sylvia wat een (f**ing) mooie reactie en compliment! Ik bloos ervan. Ennuh go for it!
ik ben niet snel jaloers, maar wat ben ik jaloers op jouw kunst met woorden te toveren. Wat weet jij humoristisch maar zooooo pakkend het bewustwordingsproces bij de lezer wakker te schudden…..in 1 woord: AWESOME !! Ik heb een relatie met een sales-tijger. Was dat niet zooo had ik me aal 100x ingeschreven voor jouw “liefde voor sales” training. X Natascha – Forza vita
Ha Natascha ik neem dit prachtige compliment graag in ontvangst. Koester je sales tijger. Wie weet zie ik je een keer bij een andere training 🙂
O.k deze ga ik denk uitprinten en elke week lezen want ik dit is precies waar het over gaat. Ik hou ook niet van zigzaggen….. en ja ik doe het ook. Omdat ik het eind van het anderen nog niet kan zien het moet overdenken kauwen en even tijd nodig heb voordat ik in de spiegel wil kijken. Soms gebeurt er dan wat in je leven waardoor je het wel aan ‘moet’ kijken en weet je dat je een beslissing moet nemen. Anders komt het als een boomerang net zo lang terug (en dan vaak even erger;-) totdat je helemaal niet meer ziet. En het f*cking irritante is dat het nooooitt ophoud.
Dus thanks voor deze open vanuit je hart blog bericht. Ik weet dat je niet knuffelt maar hier toch een virtuele van mij 😉 Rebecca
Dankjewel voor deze onwijs lieve knuffel Rebecca. Ennuh, het irritante is gelijk ook het mooie. Je blijft altijd in ontwikkeling. Heerlijk toch?
Ik vind m weer briljant! Die ‘uit je tenen en binnen een half uur’ zijn toch echt de waardevolste. THX! ❤
ha ha ha dankjewel Carina voor dit mooie compliment.
Veronique, I love you for this! Je blogs zijn altijd heerlijk raak. Bedankt voor het delen! Mijn draak had vandaag een verrassende boodschap. Ik ben/was juist een beetje té gefocust op de uitdagingen dat ik vergeet lol te maken. Dus ik ga vandaag (en morgen en overmorgen en …) dingen doen waar mijn hart van gaat zingen! 🙂
En de winkel open gooien, want dat wordt onderhand ook eens tijd. Succes met jouw draak!
Lieve groet, Vicky
Vicky heel veel plezier tijdens het lol maken 🙂 Galm uit volle borst mee!
Gaaf! Zoals altijd weer. Zo blij dat jij mijn coach bent. 🎁❤😘
idem 🙂 zo blij dat ik jou mag coachen 🙂
Wow, wat een blog 👌👏
Ik zie dat ik ook omweggetjes aan het maken ben, me gedraag als een schijtluis. Voelt veilig, brengt me nergens. Nu eerst een deep breathe en dan in de spiegel kijken. Thanks thanks thanks!
Go for it Linda. Maak korte metten met die schijtluis 🙂
Wow, je voelt onder het lezen dat deze echt uit je tenen kwam en dat je diep ging.
Het is zo waar en ik vind je eerlijkheid en recht door zee aanpak zo heerlijk verfrissend. Confronterend en pijnlijk soms ook en ik heb denk ik ook al wel eens ‘zeikw**f gedacht (sorry😌) maar ik weet dan diep vanbinnen toch al lang dat je gelijk hebt. En ik heb al lang op andere vlakken ervaren dat er echt maar een manier is en dat is kop tegen de wind en dwars d’r doorheen… Goed om er weer even op gewezen te worden dat het voor m’n bedrijf niet anders is.
Nu ben ik alleen wel nieuwsgierig naar die enorme draak die je daar losgelaten hebt want het lijkt voor ons – nee, laat ik voor mezelf spreken, voor mij – alsof jij in ieder geval je grootste zakelijke draken al wel verslagen had.
Ha Francis, dat ga delen….maar nu nog niet 🙂 Flauw hè. Dankjewel voor je mooie woorden!
Ik blijf het altijd fijn vinden dat het ook ‘de groten’ nog weleens gebeurt. New level, new devil. Ik heb mijn duiveltje laatst ook weer aangekeken, mocht weer groter groeien, inclusief groeipijn, maar oh, wat is het fijn aan de andere kant! (tot het volgende level zich aandient en soms ook tussendoor, maar ik heb geleerd om dan dapper door te zetten, ook als ik met een dekentje op de bank wil).
En wat schrijf je inderdaad heerlijk, de laatste tijd nog meer dan eerst. De voordeelzak watjes, zo beeldend! Love it!
Ha Nadia. Ik zeg altijd : “niets menselijks is mij vreemd” ha ha. Thanks voor het compliment.
Oke, er stond een waarschuwing bij! Maar toch kan ik het niet laten om het te lezen, bij mijn laatste slokje thee voordat ik in de auto stap naar mijn werk. Gelukkig is dit de weg langs het Noord Hollands kanaal waardoor ik alleen maar afstand tot mijn voorganger hoef te houden en rechtdoor moet sturen. Want bij mij komt er ook een draak omhoog. Hij wurmt zich eruit en hij is inderdaad lelijk, maar ook mooi door lelijkheid want hij is er nu uit. Nu kan ik er iets mee, niet fijn wel belangrijk! Bedankt dat je jou ervaring hebt willen delen, herkenbaar en helpend!
Je had ‘m in het Noord Hollands kanaal kunnen mikken, die draak 🙂
En mijn draak kwam direct naar boven, ik kon zo mee voelen. ik voelde mij direct aangesproken, heb mijn tekst voor huiswerk, voor mijn eigenste bloeiende praktijk, gemaakt. En het kwam er zo ineens uit. Terwijl ik de afgelopen weken steeds maar weer smoesjes aan het verzinnen was. Voordeel is dan weer wel dat ik helemaal bij ben met mail beantwoorden etc. Mooi verwoord hoor Veronique!
Kijk daar houd ik van. Je onderneemt gelijk actie. Heerlijk Maaike!
Spot on!
Ik ben zo blij met jou als coach.
Je haalt het beste, wat ik zelf nog niet zie, bij mij naar boven. ❤
😍 wacht maar af Nicole. Jij gaat straks ook het beste in jezelf zien !
Dank je Veronique, dat je dit zo mooi met ons deelt. Zowel dit blogbericht als jouw live talk op instagram gisteravond, ze hebben me enorm veel deugd gedaan. Ik loop ook tegen dingen aan en als je ze dan durft aan te pakken, geeft het echt wel energie ook al is het eerst even pijnlijk. Het leven wordt er echt boeiender door. Je bent echt een top coach !
Ha Marijke, wat vind ik dit leuk om te horen! Pak ze die draken!
Hi Veronique!
Gister naar jouw live zitten kijken op Instagram en werd toen wel heel nieuwsgierig naar jouw blog! En hier zit ik dan, behoorlijk geraakt en zelfs in tranen, omdat ik bezig ben een ‘draak’ zoals jij die noemt, waarvan ik zo bang ben dat die het opzetten van mijn bedrijf in de weg zit. Donker, koud, verdrietig en ugly is het zeker, maar ik moet hier doorheen, dat ben ik mijzelf verschuldigd. Je blog was dit keer voor mij helemaal raak! Bedankt weer. Liefs Paola
Lieve Paola, wat een mooi intens bericht. Ik wens je vanuit de grond van mijn hart heel veel succes met het verslaan van jouw ugly beast. Maarre….dat gaat je lukken. No worries!
Hi Veronique,
Heerlijke blog weer, respect! Vanmorgen mijn ‘lefschoenen’ aangetrokken en 2 uur op de markt hier in Nieuwerkerk zoveel mogelijk mensen aangesproken, namen verzamelen en jij zat de hele tijd op mijn schouder, hahaha! Volgende week bellen! En weet je….. er lopen ook best veel draken hier óp de markt, sommigen gaan met een boog om je heen, kijken weg of je krijgt een sneer. Genoeg te doen dus….. 😉
Blij met jou en zo fijn dat ik in jouw training zit!
Geniet van je weekend,
Iris
Ha Iris, wat dapper van je! Respect hoor. Laat je mij weten wat het resultaat van de belronde is?
Ik herlas dit blog nog eens. Genieten! Briljante woordspelingen, rake vragen. Mooi dat je je eigen proces zo deelt. Mijn worsteling? M’n ideale klant specifieker maken. Keuzes maken, brr. Én: vertrouwen in mezelf. Ik ben niet tevreden over mijn product, geloof er niet in, het is rommelig. En hoe kan ik het dan verkopen? Maar ik weet ook dat ik op een nieuw product net zoveel commentaar zal hebben. Dus ben ik (naast het ontwikkelen van aanbod) aan de slag met mijn eigen draakjes: onzekerheid en perfectionisme. Die kunnen samen goed door één deur en houden elkaar levend. Op naar schuring!