Ik sta op het terras en het uitzicht beneemt me heel even de adem. Ik slik een paar keer en begin dan moeilijk te huilen. De makelaar die naast mij staat schrikt zich dood en verward naar mij. Mijn man staat naast mij en laat haar met een knikje van zijn hoofd weten dat het oké is. En hij heeft gelijk. Het is ook oké. Meer dan oké. Ik ben zojuist in mijn Franse droom verloren ……….. Eerlijk gezegd staat dit geschreven al een paar dagen open op mijn laptop. En waar ik hem normaal sprak in een half uurtje uit rammel, lijkt deze week niet helemaal goed te gebruiken. Ik krijg de woorden niet juist, ik mis de inspiratie. Het opzet van de mail was ‘de 10 businesslessen van onze zoektocht naar een huis’ en ik snap niet waarom het niet lukt. Het zijn namelijk 10 geweldige en inspirerende punten. Ik had er zelfs nog meer, maar heb me tot de 10 beste beperkt. In mijn hoofd dan, want op papier wordt het niets. De tekst die er staat is geschreven door mijn dyslectische tweelingzus van een andere moeder die nog nooit een eigen bedrijf heeft van dichtbij gezien, zo voelt het.Dus verwijder ik alle beginnen, kijk naar de knipperende cursor en weet dan dat dit het onderwerp is waar ik over moet schrijven. Al heb ik geen idee van de opbouw en de ‘les’ van dit blog. Het wordt dus mogelijk/op zeker een ‘vaag verhaal’ zoals ik die eens in de zoveelste tijd de ether in slinger, dan ben je enorm waarschijnlijk. 😊 Wil ja, dat huis. Zelf dacht ik ‘ik heb er nu wel genoeg over gedeeld’ en ‘wie zit daar nu op te wachten’, tot een deel van mijn klanten niet bleek te weten om huis het ging en een ander deel welk juist vroeg hoe het er mee staat . Al meer dan 10 jaar heb ik een grote droom, die is ontstaan tijdens een vakantie in het huis van kennis. We hadden een geweldige tijd en onze kinderen hebben het nog vaak gehad over ‘de vakanties bij Dirk’. We hadden er zelfs een keer vrienden over tijdens ons verblijf en tijdens etentjes wordt daar nog vaak gerefereerd. Er zijn daar heel veel mooie herinneringen gemaakt. Tel While op dat ik en de Nederlandse winters geen match made in heaven zijn en de droom van een huis onder de Franse zon werd geboren. Een tweede thuis. Een plek waar ons gezin en hopelijk generaties na ons, herinneringen zullen maken en veel dierbaren om ons heen ook. Als dat toch eens mogelijk zou zijn…………. Met die gedachte kwam ik een jaar van 10 geleden op een “moodboardknutsel workshop dinges”. Waar ik vertelde over die Franse droom en dus de opdracht kreeg om daar mijn moodboard over te maken. Maar er zijn alleen maar foto’s van huizen waar ik echt van droomde. Dat was een onmogelijke opgave, want alles wat ik zag was zo mooi dat ik niet kon geloven dat ik ooit zou kunnen veroorzaken. Daarbij geloofde ik niet dat het ooit meer dan een hutje in een achterstandswijk zou kunnen zijn. Dat ding was dus echt een drama, er kwam een enorme berg weerstand bij mij naar boven en een heel compleet Urker Mannenkoor. Er lag een geweldige plaat na afloop en een meerstemmig gezelschap dat me toezong dat ik vooral niet moest denken dat ik ooit iets zou kunnen oplossen.Er kwamen nog wat andere uitspraken achteraan als ‘waarom dit moest’ en ‘wie dacht dat ik wel niet dat’. Eerlijk was eerlijk; het moodboard was prachtig maar zou nooit de waarheid worden. Ik had in ieder geval een leuke middag gehad, dat is toch ook al winst. 😊 Toen ik mijn bedrijf begon 9 jaar geleden en vroeg mijn coach wat mijn doel was en weer kwam dat huis omhoog. Dat antwoord bleef ik in de jaren erna herhalen, het was toch echt mijn grootste droom, al bleef het ongeloof ook altijd bestaan; dat was toch niet voor mij weggelegd? ‘Hou er aan vast’ kreeg ik ooit als advies en ik dacht dat ik daar niemand kwaad mee zou doen. Er kwam een screensaver op mijn telefoon van een droomhuis en dat moodboard werd onder een kast vandaan getrokken. Op de momenten dat het lastig was in mijn bedrijf (en die zijn ontelbaar geweest), dat ik niet meer zag zitten, als het niet prei te gaan lukt of als ik domweg geen zin had, dan kwam dat huis weer naar voren. Dan akte ik mijn ogen dicht en zag ik mezelf zitten op ons terras met uitzicht en de zon op mijn gezicht. Ik kon zelfs de geur van dat huis ruiken. Dan heb ik om het klein te maken en die dag de tuinstoelen te verdienen. Daaruit haalde ik dan mijn vuur/energie uit om het toch gewoon weer te gaan doen. Wat lukt;dag na dag, week na week, jaar na jaar. Zo ontstaan mijn droom, steen voor steen. En dus niet ‘ineens’ maar door er stabiel aan te blijven bouwen, in ieder geval in mijn hoofd en met mijn acties. Twee jaar geleden ben ik begonnen met het instellen van e-mailmeldingen als iets dat aan onze wensen voldeed op de markt kwam. Twee jaar lang heb ik elke dag een huis van 10 bekeken als één van de eerste acties voordat mijn werkdag begon. mede voedde ik dagelijks mijn ‘waarom’ met de allerbeste brandstof. Het leek nog altijd onwerkelijk maar het vuur bleef goed aan. Ik heb besloten om het doel dichterbij te halen, om eens te voelen hoe of wat. 2 jaar geleden heb ik dus voor de eerste keer een huis daar in de omgeving gehuurd en hebben we ons gezin ontmoet en mijn ouders hebben een week vakantie gevierd. Daarom kon ik echt voelen hoe het zou zijn als we dit voor onszelf zouden doen. En man, werd ik daar gelukkig van. Dit is ‘doe ook’ maar dan op een andere manier dan met gefotoshopte Instagram foto’s, dit was hét gevoel.. Vorig jaar november gaf onze financiële planner het groene licht; het zou mogelijk zijn om het huis van onze dromen hypotheek volledig vrij aan te schaffen en ook zonder dat we als 2 oudjes dan op een houtje zouden hoeven bijten als we 83 zijn. Ik kon het bijna niet geloven en daar hebben we in eerste instantie niets mee gedaan. Tot vorige week, toen we samen een week in het zuiden van Frankrijk zijn geweest om naar huizen te kijken. Daar hebben we dus ons droomhuis waarschijnlijk gevonden. Dat wist ik toen ik dat terras opstapte en me voorbereidde ‘hier wil ik zijn, deze moet het worden’. Daar kwamen die tranen vandaan, het was een enorme ontlading van emoties. Ik kan het nog steeds niet geloven dat het echt is gelukt. En weet je? Dat huis is in het echt mooier dan op mijn moodboard, het is niet normaal. Ik werd verkocht toen ik er liep, het klopt gewoon volledig. Toen volgde er vervolgens iets bijzonders. Nadat ik meer dan 10 jaar bijna dagelijks van een dergelijke plek gedroomd had, veroorzaakte de twijfel toe ‘is dit nou wel nodig’, ‘hoe vaak ga je er nu heen’ en ‘is een kleiner huis niet beter’. Ik was echt een beetje van mijn pad af;ik wilde het al zo lang en nu ik huilend op het terras stond (en huilend in de slaapkamer met prachtig uitzicht en huilend in de keuken waar we niets aan hoeven te doen en huilend in de woonkamer die echt een ziel heeft en precies zoveel licht als waar ik naar verlangde… ) wist ik het niet meer. Toen ik mijn coach vroeg wat er nu zei ‘dromen is veilig’ en dat is precies wat het is. Een droom is belangrijk. Een innerlijk vuur heb je nodig om je er in de lastige momenten doorheen te slepen. Ik heb dat huis in mijn hoofd in de afgelopen 10 jaar voornamelijk steen voor steen gebouwd, zonder deze droom was mijn bedrijf niet geweest waar het nu was. Het enige wat hiervoor nodig was, was mijn toestemming om zo groot te dromen te geven, om mij niet in te houden op mijn moodboard. Maar dan komt het moment van behalen. En ook dan komt het neer op het jezelf gunnen, het jezelf waard vinden, de droom echt leven. Ik heb vaak wakker gelegen van dit huis met de vraag of het ooit zou gaan slagen. Nu is het gelukt en lig ik weer wakker van in het koopproces. Roept mijn hoofd van alles, ben ik zeker en een beetje de weg kwijt. We hebben gisteren besloten om te gaan doen. Omdat ik geen spijt zal hebben dat ik het nooit heb gedaan terwijl het zo’n grote wens was. We hebben afgesproken dat we het 2 jaar gaan proberen. Hoe het is, hoe het bevalt, hoe het leven in 2 huizen en 2 landen voor ons gaat zijn. En als het toch niet is wat we ervan verwacht hadden, dan gaat er een bord in de tuin (hoewel dat in Frankrijk niet zo werkt, maar je snapt hem). Maar niet doen is geen optie.Toen ik ooit eens voor een grote verschuiving in mijn bedrijf stond en daar ook wat slapeloze nachten van had zei mijn coach ‘je kunt altijd opnieuw’ en daar hield ik me vast. Dat doen we nu met dit huis ook. Beter spijt van iets dat je gedaan hebt dan je droom nooit te hebben geleefd. Ik vind het eng, ontzettend spannend, mijn hoofd vindt er van alles van maar mijn droom is te groot. We gaan het doen. Op dit moment stuurt mijn man de makelaar een appje………………. Wat ik met deze blog wil? Ik had al aangegeven dat ik geen idee heb. Ik wil alleen dit verhaal met je delen. Dat ik er ook niet in geloofde en het nu toch bereikt is. Dat ik vast heb gehouden aan deze droom toen het lastig werd en dat ik er doorheen heb geslapen. Dat ik er niet in geloofde, maar het ook niet op wilde geven en nu is het toch bereikt. Ons huis op een berg met vrij uitzicht over de vallei. Ik zou er nog 1000 dingen over kunnen zeggen om je hart te volgen. De waarschijnlijkheid behoort tot de versterkingen in de kracht van dromen En zo is het. Voor mij en ook voor jou. Want toen ik op dat terras kwam, kwam de ontlading. De trots. De dankbaarheid. De erkenning dat ik dit aan niemand anders dan mezelf te danken had. Dat wat ik had verzameld en gedaan. En het enige wat ik dacht was ‘het is allemaal de moeite waard geweest’. En dat gun ik jou ook. Vanuit mijn tenen. Ik hoop dat ik deze blog heb ontmoet en kan inspireren om je droom te leven, hem na te jagen, alles vast te houden. Zoals ik ook al die jaren akte. Wat is jouw droom? Wat is jouw ‘waarom’? Waar kun jij elke dag intappen om het vuur op te stoken en daarmee tegenvallers te verzamelen? Wat is je droom je waard? Ik heb je nodig om daar vandaag tijdens een wandeling eens bewust op te voelen. En als je dat weet, wil je hem dan met mij delen? Voor ik afsluit nog 2 dingen: Hartelijke groet ,
Veronique
Wow wat gaaf!! Ik kan het me zo indenken je reactie! Al jaren heb ik zo’n soort droom; heb k hou zo van de zee en zou zo graag een huis dicht bij het strand en de zee willen. Het geeft mij een instant gevoel van leven en vrijheid, de geur, de geluiden.
Nooit een moodboard gemaakt (misschien toch eens doen😉) en denk er niet iedere dag aan, wel een tijdje fanatiek aan het kijken en zoeken geweest. Mijn man deelt mijn droom niet dus dat helpt niet erg, ook al maakt het mijn droom er niet minder om, ik geloof ook dat ik ooit het ideale huis op een ideale plek ga vinden! Enorm leuk te lezen dat het het voor jou werkelijkheid geworden is!
Wens je alle geluk van de wereld!!
Dank je wel Regina en succes met je zoektocht!