Het is 15.10 uur. Ik zit voor onze tent (wat eigenlijk geen tent is maar een luxe bungalow op palen met een buitendouche) aan de rand van Lake Bunyonyi, Uganda. Volgens sommige recensies op Trip Advisor en Lonely Planet is het één van de mooiste plekken van dit land en ik geloof ze gelijk. Het is een kratermeer omgeven door bergen, het is oneindig groot en diep en één vlakke spiegel. Ons guesthouse staat hoger op de berg dus we kijken over een groot deel van het meer heen. Het is heiig en de stilte is ………. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Je hoort hier niets behalve heel veel vogels; Bunyonyi betekent ook ‘vogel’ in het Ugandees.
We hebben vandaag een hike gemaakt en een kanotocht in een uitgeholde boomstam en nu zit ik op onze veranda met een koud watertje in de zon. Het is tijd om te bloggen en niets lijkt te werken. Ik doe heel veel dingen voordat ik op vakantie ga, vakantie is voor mij namelijk ook echt vrij. Ik kan niet van allebei een beetje doen; als ik werk dan ga ik voluit en als ik vrij ben wil ik ook echt vrij zijn. Bloggen vind ik echter onwijs leuk om te doen en ik weet van andere trips dat ik altijd juist op vakantie zoveel inspiratie opdoe om te schrijven, dat ik er naar uit keek om wekelijks vanaf een andere plaats in dit Afrikaanse land mijn kennis en inspiratie te delen.
Normaal gaat dat proces als volgt. Ik kies de avond van tevoren al een onderwerp, denk daar dan ’s avonds en soms ook ’s nachts over na en als mijn agenda dan aangeeft dat het tijd is om eea aan papier toe te vertrouwen, dan staat er ook binnen een half uur iets. Niet dit keer. Het lukte gisteravond al niet om een onderwerp te kiezen, vandaag is het al niet veel beter. En toch hou ik me aan mijn commitent om wekelijks te bloggen, no matter what.
Dus besluit ik me over te geven aan wat er in mij leeft op dit moment en dat met je te delen. Wat dit land met me doet. Waarbij het waarschijnlijk weer iets sentimenteels ofzo gaat worden met indirect toch waarde, ik weet nog niet helemaal waar het heen zal gaan. Maar geen Kick Ass Business tips, dat staat vast. Dus je kunt nu nog stoppen met lezen en me herinneren zoals ik ‘normaal’ ben. Letterlijk en figuurlijk 😊
Ik heb het voorrecht dat we al een paar mooie reizen hebben mogen maken in de afgelopen jaren en ik heb dus ook wel al wat gezien. Met name als het gaat over armoede, waar we overigens het land helemaal niet voor hoeven te verlaten. Het lijkt echter wel of ik er steeds gevoeliger voor wordt naarmate ik ouder word. Hoe oneerlijk het is dat een groot deel van je toekomst wordt bepaald door de plek waar je wieg staat.
We rijden langs dorpjes waar het exact als in de film gaat; kleine kindjes die zwaaien en roepen omdat ze een blanke zien. Dat is de schattige kant. Ik zie ook de moeders die op het land werken in de brandende zon. Met een kind op hun rug en 2 aan de kant van het veld die spelen met niets. De moeders die in de ‘winkeltjes’ langs de weg staan en de kindjes die er voor spelen in de drukte en de uitlaatgassen met een plastic flesje aan een touwtje. Zal de toekomst van die kinderen er precies zo uit zien als die van hun ouders als er niets veranderd?
Ik zie moeders in een soort van steengroeve werken. Van grote rotsen maken ze met pikhouwelen kiezels en ook hier lopen grote scharen kinderen om deze mama’s heen. De hele dag in het stof, zonder beschutting en niets anders dan elkaar. Het is in en in triest om te aanschouwen.
Ik hoor zo vaak dat mensen het moeilijk vinden om hun praktijk op te bouwen. Dat ze het hard werken vinden. Ik ben de laatste die zegt dat het vanzelf zal gaan. Ik ben ook niet gekomen waar ik ben en in zo’n korte tijd door me keurig aan ‘kloktijden’ te houden. Ik heb wel eens gehuild, ik heb meer dan eens gebaald, ik heb wel eens een paar korte nachtjes gemaakt. Ik stapte echter altijd in een schoon bed met een goed gevulde maag. Wetende dat het mijn gezin die dag aan niets had ontbroken. Is dat dan hard werken? Vergeleken met wat ik deze vrouwen zie doen voel ik me klein, nietig en verwend. Schaam ik me bijna voor de keren dat ik vond dat het toch wel ‘poeh poeh’ was. Ze zouden allemaal zo een dag willen ruilen met me, zelfs mijn lastigste dag. Dat is wat ik me voortaan zal bedenken als ik denk dat ik het zwaar heb of dat het moeilijk is. Het is geen wedstrijd heeft mijn man me ooit geleerd, maar het leert je wel om de dingen in perspectief te zien.
Tweede wat mij raakt is het feit dat ik meer dan ooit de kansen zal grijpen die er liggen. Nou was ik al niet wars van ambitie maar man, man, wat zijn we een geluksvogels dat we de dromen die we hebben gewoon na kunnen jagen. Dat vaak de enige reden dat ze niet lukken is omdat we er niet echt vol voor gaan. We gingen vandaag met een boomstam kano het meer op. Onze gids werd wees op zijn 8ste. Met een broertje van 6 en een zusje van 4 en niemand die voor hen kon zorgen. Hij heeft mogelijk grotere dromen dan ik als ik hoor wat een wijs joch het is, maar eerst moeten zijn broer en zusje klaar zijn met school. Wie ben ik om mijn ambities niet volledig in te vullen als ik de kans heb, als er zoveel mensen zijn die het ook wel zouden willen maar met minder kansen gezegend zijn dan wij hier in het Westen? Waar zouden die moeders in die steengroeve van dromen maar nooit kunnen doen?
Wat heb jij nog nodig om je een échte keuze te laten maken voor wat je nu echt wilt? Ik heb het altijd over ‘je moet honger hebben’. Hier hebben ze het letterlijk. Maar ook figuurlijk. Want omdat zijn broer en zusje naar school moesten kon hij niet. Wij hebben een miljoen kansen. Wie doen we allemaal tekort als we die niet grijpen?
Het derde wat mij raakt is de rijkdom. Rijkdom op zoveel manieren. Allereerst de rijkdom van de mensen hier. Ik ben al op heel wat plekken geweest maar qua lief en vriendelijk zijn heb ik het nog niet eerder zo meegemaakt. Ik kan al die mensen wel zoenen. Ze zijn zo oprecht in je geïntresseerd, ze maken een praatje en als je dan een paar Ugandeese woorden er tussendoor gooit ben je voor hen de held van de dag. Zo makkelijk gaat dat hier. Zo vriendelijk zijn ze hier. Deze mensen zijn rijk op hun manier en hebben hun trots. Een trots die niet afhankelijk is van bezit en dat is puur. Ze zijn rijk met elkaar, rijk met hun gemeenschap.
Rijkdom gaat ook over het wél hebben van geld wat me geloof ik nog het meest raakt op dit moment. Die gevoelens zijn zo dubbel. Want je komt hier als rijke toerist. Je hoort wat ze hier verdienen, je hoort wat ze als bruidsschat in moeten brengen en dat de hele familie daar krom voor moet liggen. En dan heb je het over bedragen die ik in een week verdien. Dat is zo lastig. Ik had voor 10 kilo aan kleurboeken en potloden bij me en het is natuurlijk niet genoeg.
We waren vanmorgen op een schooltje hier in de buurt. Dan sta je daar als moeder, voor wie altijd de grootste waarom een financiële muur rondom haar gezin bouwen was. En dan zie je daar kindjes op blote voeten, met gaten in hun trui, in veel te grote kleren en dan breekt je hart. Je voelt je miezerig. Ik moest zo huilen. Ze deden een dansje, alle 56 die met elkaar in een klas zaten. Gelukkig herinnerde ik me op dat moment wat mijn mentor Jim Rohn mij leerde; dat je de plicht hebt om zoveel mogelijk geld te verdienen. Niet om de persoon die het je maakt maar om wat je er mee kunt doen. We hebben ter plekke een grote donatie gedaan. Ik heb een plan opgevat om in ieder geval 200 schooltassen hierheen te sturen. Het contact met het schoolhoofd is gelegd. Ze willen zwemlessen gesponsord hebben omdat teveel kinderen verdrinken in het meer. Dat moet niet moeilijk zijn. Ja, ik ben dan een rijke toerist. Maar ik weet ook dat ik daarmee een kleine steen op deze aarde kan verleggen. Waar een klein gebaar of een kleine investering zo’n groot verschil kan maken. Denk daar nog maar eens aan als je het zelf niet voor het geld hoeft te doen. Maak daar je nieuwe ‘waarom’ van.
Het laatste punt is dankbaarheid. We zitten op zo’n prachtige plek en nee, er is geen elektriciteit. Dan moet je in het Westen blijven. En nee, er is heel vaak geen warm water, dat is hier namelijk een ultieme luxe. En Wifi? Wat denk jezelf als er geen elektriciteit is. Je hoort mensen er over klagen en ik klapper met mijn oren. Kijk naar het uitzicht en f*ck het internet. Er is echt een leven zonder. Doen ze hier allemaal, van klein naar groot. Je ziet hier mensen op brommers en fietsen af en aan rijden met jerrycans om water te halen omdat ze het zelf niet hebben en wij klagen over warm water? OMG.
Leer te dealen met wat er is. Haal er het beste uit. Kijk niet naar wat er niet is maar wees dankbaar voor wat er wel is en je leven zal zoveel eenvoudiger zijn. In de school hing vandaag deze spreuk:
Never blame any day in your life. Good days give you happiness and bad days give you experience.
Dit is wat ze hier op de basisschool leren. Wie is er hier nu rijk? Wat als we dit eens toe gingen passen in ons dagelijks leven en onze business? Wat denk je dat er dan zou veranderen? Ik denk ALLES.
Denk daar maar eens over na. 5 jaar geleden moesten we onze vakantie cancellen omdat het financieel niet ging. Kijk wat het me gebracht heeft. Ik ben er eeuwig dankbaar voor. Het maakt ook dat ik nooit iets voor lief neem, niets is vanzelfsprekend.
Dapper als je tot hier gekomen bent met lezen. Als je me al langer volgt, weet je dat een blog als dit er af en toe eens uit moet. Ik heb er hier op vakantie nog 3 te gaan. Ben zelf al benieuwd naar de volgende 😊 Enneh, het blijft nooit zo hoor, maar zo nu en dan……………. 😊 Ben benieuwd of en wat je met dit verhaal kunt. Zou het super vinden als je het me hieronder zou laten weten.
Heb ik je wakker geschud?
Had je een ‘aha moment’?
Ben je klaar voor meer waardevolle tips die écht werken als je afrekent met je eigen excuses?
Ontvang ze gratis en zonder er iets voor te hoeven doen wekelijks in je mailbox!
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk. Ik verwijs je hiervoor naar de Privacy Verklaring.
Ha Veronique,
Ik denk dat ik net je moeder ben, die vindt alles wat je schrijft mooi 🙂 Ik ook. Prachtig beschreven. Zelf reis ik ook veel en altijd ben ik weer zo ongelooflijk dankbaar dat mijn wiegje in Nederland stond. Mooi om te lezen hoe jullie zo intens de reis ervaren. Een soort van kickass reisblog 🙂
Ga lekker door met het genieten en ik zie uit naar volgende week.
Hi Veronique,
Je blogs zijn altijd raak, deze kwam misschien nog wel harder binnen. Misschien omdat ook mijn ervaringen uit Afrika weer op mijn netvlies kwamen, ik herken zo wat je schrijft. Best lekker, zo’n dag zonder inspiratie voor een blog ;-). Well done! Je neemt me mee in nederigheid, dankbaarheid en je geeft me boost om nog een tandje harder te gaan in waar ik mee bezig ben.
Geniet van jullie vakantie!
Lieve groet, Anita
Ik kan alleen maar zeggen dat ik je een kanjer vindt 💖
Lieve Veronique,
Dankjewel dat je dit met ons deelt. Je hebt me diep geraakt met je verhaal. Ik voel altijd veel ontzag voor mensen in derdewereld landen. Zelf was ik ooit in Nepal, daar is de situatie voor veel mensen eender. Op deze plaatsen worden we ultiem uitgenodigd om bij onszelf te rade te gaan in hoeverre we dankbaar we zijn voor wat we eigenlijk AL al hebben. Of ons geven en ontvangen in balans is. De mooiste boodschap vind ik dat wij, met al onze mogelijkheden tot zelfontplooiing en het realiseren van onze dromen eigenlijk verplicht zijn om daar de wereld mee te helpen. Hier en daar.
Hai Veronique,
Juist een verhaal als dit -en juist dát je zo’n drive geeft- raakt me dieper dan de ‘gewone’ blogs. Dankjewel voor het perspectief wat je geeft!
Dat je de plicht hebt om zoveel mogelijk geld te verdienen. Niet om de persoon die het je maakt maar om wat je er mee kunt doen…
Dank je, die had ik ff nodig 🙏🏻
Hoi Veronique,
Wat een mooi geschreven blog en wat een mooie boodschap! Wees dankbaar voor hetgeen dat je al mag bezitten. Veel dingen zijn voor ons “Westersen” al zo vanzelfsprekend geworden dat we er niet meer dankbaar voor zijn. Dingen die niet in je opkomen als je je ritueel uitvoert van affirmaties en dankbaarheid… Ik ben weer even wakker geschud.
Wat nou, niet kickass? Écht wel! 😉
Daarnaast wil ik je nog een compliment geven. Dat je voor je gevoel begon aan deze blog zonder inspiratie, maar er toch maar weer een super krachtig én leuk verhaal van hebt weten te maken. Ik bewonder dat aan jou!
Ik heb met veel plezier je blog gelezen en ik kijk uit naar de volgende.
Liefs,
Sandy
Hey mooi mens 🌸
Zo mooi wat je schrijft .. en zo waar ..
ik vind ook dat je een verschil kan maken .. elke kleine stap voor jou .. heeft een grote impact op een ander …
En zeker zet jouw schrijven mij weer extra aan het denken … nee zorgen voor een goed inkomen is niet egoïstisch…
het is dat je meer mensen kunt helpen .. ondersteunen … de hand geven als dat nodig is .. ( liefst net daarvoor )
Dank je wel …
Écht … dank je wel voor je uit het hart geschreven kreet ….
💕“The best way
to get something done ..
is to begin … 💕
Dank je … en ik wens jullie nog een geweldig mooie vakantie ..
en veel mooie ervaringen 🌸
Ps je schooltassen .. interesse in de mensen… hoe jullie naar de mensen kijken … maar ook écht zien … wouw … ik hou hier van ….
jullie zijn prachtige mensen .. met gouden hartjes 💛
Liefs 🌸
Hi Veronique,
Heel herkenbaar hoor! Ik heb zelf ook gewerkt in Uganda. Ik zat in Kagagi, bij URDT. We hebben ook een weeshuis bezocht en boy wat zet dat je leven perspectief. De mensen zijn idd heel erg vriendelijk en wijs. En die rijkdom en trots heb ik ook gezien…..
Ik denk nog vaak terug aan die tijd.
En ik wil ook geld verdienen om dat misschien minieme, maar toch enorme verschil te kunnen maken. Wij zetten sinds een aantal jaar 5% van onze inkomsten opzij en investeren dat jaarlijks in goede doelen en kleine projecten. Dat voelt zo goed!
Fantastisch dat je dit zo opgeschreven hebt Veronique, daarmee raak je veel mensen in het hart.
Leuk om te lezen en geniet van je vakantie!
Groetjes
Je zegt dat het niet altijd Kick Ass moet zijn, zoals deze blogpost. Eigenlijk is dit het wel, alleen is het woordje Business er even af gevallen. Daarom heet het vakantie denk ik dan 😉
Ik merk ook dat wij veel te veel focussen op de verkeerde dingen. Laatst zag ik een aflevering op tv waar een koppel drie verschillende vakantiebestemmingen voorgeschoteld kreeg (ze kwamen er niet uit naar waar ze op vakantie wilden en schakelden dan de hulp in van dat programma). Drie hele mooie bestemmingen en de eerste pertinente vraag die er uit kwam, was “is er wifi” en meteen gevolgd door “is er Netflix”. Om maar te zwijgen van de andere van zijn uitspraken. Of het nu gemeend was, of gemaakte tv, dat laat ik nu even buiten beschouwing.
Omdat het gemakkelijk is om commentaar te geven bij het doen en laten van iemand anders: een van de zaken die ik voor onze vakantie beslist heb, is om alle social media van mijn telefoon te halen en mij meer te focussen op de mensen en omgeving rondom mij. Dat vond ik enorm bevrijdend – zelfs in die mate dat ik ze er niet meer opnieuw opzet. Ik ga trouwens een stapje verder gaan en Cal Newport zijn suggestie volgen en zijn “Phone Foyer” methode toepassen 😉
https://www.danpink.com/pinkcast/pinkcast-3-08-this-is-how-to-prevent-your-phone-from-being-a-distraction/
Wat je zegt is eigenlijk zo waar… geniet van de omgeving waar je bent op vakantie. En kijk eens naar wat echt belangrijk is. Die mensen en de situatie die je daar gezien hebt, maken ons hierop attent, niet?
Dank je wel om je gedachten met ons te delen, het was aangenaam en verhelderend om te lezen! En respect voor je hulp daar, prachtig!
Lieve Veronique, BAM tranen rollen over mijn wangen, je blog raakt me enorm, ik voel aan alles wat je bedoelt en zegt pfff zeker na mijn vraag afgelopen week komt deze intens binnen. Ik wil graag stenen verZetten en een verschil maken in de wereld, gaaf wat je doet in en voor de basisschool WoW dat maakt verschil die kids zijn tenminste blij met wat ze krijgen. Wat een mooie en indrukwekkende indrukken en wat fijn dat je ze deelt, ❤️ Geniet van je reis en ik kijk uit naar je volgende blog dikke kus
Wat een mooie manier van kijken naar geld verdienen. Eerlijk gezegd heb ik het van klein kind af aan altijd een beetje vies gevonden. Het gaat immers zo vaak over egoïsme: het uitsteken van andermans ogen (‘ik ben beter dan jij want ik heb meer geld’); ten koste van anderen (hoe vaak wordt er niet iets moois beloofd, terwijl ook dat natuurlijk uiteindelijk weer niks brengt) en veel materialisme dat het milieu schaadt (JLo die een verjaardagsfeestje geeft voor 1 miljoen dollar, Meghan Markle die eventjes voor een baby shower in het privé-vliegtuig van George Clooney op en neer vliegt van Engeland naar de VS om maar twee van de vele recente voorbeelden te noemen).
Heel verhelderend deze andere kijk!
En de spreuk op het schooltje. Hoe mooi dat kinderen dat al jong meekrijgen! Ik ga ‘m printen en naast mijn beeldscherm hangen. Ik heb last van faalangst en deze spreuk zet me fijn met twee benen op de grond.
Bedankt, Veronique!
Prachtig geschreven!
Ik ben ook een keer in Afrika geweest en ik herken je verhaal. Alleen was ik toen nog geen ondernemer. Bedankt dat je me weer de dingen hebt laten inzien die er écht toe doen. Ik vind je inspirerend en je schrijft makkelijk en grappig. Ik blijf je volgen!
Prachtig verhaal dat raakt. Mooie lessen, vooral omdat ze zo primair zijn. Dit geeft zeker inspiratie om deze dag een beetje anders te beginnen.
Een mooie reis en nog meer bijzondere ervaringen gewenst!
Ow Veronique, ben geraakt door je verhaal. Ja ik heb jarenlang weinig inkomen gehad, maar dat is de wereld voor die mensen daar. En nu, een eigen huis een auto, een vast inkomen voor de rest van.mijn leven (AOW 😄) en de rest is een cadeautje. En hard werken? Als je daar 12 uur per dag werkt? Ik dank God elke dag op mijn blote knieën voor mijn rijkdom. En ja als je ondernemer bent heb je eigenlijk gewoon de plicht om er alles uit te halen wat er in zit. Om al je talent te benutten. Je hebt de kans en het talent dus pak hem!
Een blog naar mijn hart♥️ wij zijn rijk met al onze kansen,die we mogen!!!! pakken🙏 en we zijn arm als we dat niet zien of doorpakken.
Dank je wel Veronique…..de tranen staan in mijn ogen. Het raakt, ik voel mij geraakt…..
Fijn dat blogs als deze er soms ook uitkomen. Brengt ons leven in perspectief…..
Geniet nog van jullie reis, de ervaringen en alle goeds die jullie daar mogen brengen.
Ik ben benieuwd naar je volgende blog.
Lieve schat wat n mooie blog en zó goed omschreven! 🙏🏻
Hoi Veronique,
Ik kan je dan niet, maar je lijkt me een geweldig mens. Mooie en ontroerende blog trouwens.
Het zet me gelijk weer terug op aarde en heb de tranen in mijn ogen staan.
Rijkdom is zo betrekkelijk, je bent pas rijk als je kan delen met anderen. Ik heb ook veel gereisd en armoede gezien, daardoor ben ik anders naar het leven gaan kijken en weet nu dat ik weinig nodig heb. De mensen waar jij over schrijft hebben bijna niets en ogen gelukkig!!!!!
Zou het dan ook niet fijn zijn dat we naar onszelf kijken en weten wat we moeten doen om anderen te helpen? Jij doet dat al en duwt mensen de goede richting op. Ik heb ook wel een duwtje nodig om mijn bedrijf te laten groeien. Nee, eigenlijk een schop onder mijn a….
Liefs, Erik
Oprecht een dank je wel voor dit mooie blog. Wat een rake tekst daar op dat bord in Uganda. Fantastisch wat jullie voor de lokale bevolking doen.
Ik houd van jouw door-elkaar-schud-momenten. Ga er vooral mee door!
Mooie tijd daar gewenst!
Dankjewel Veronique voor dit prachtige verhaal. Jouw blogs zijn toppers. Maar deze, recht uit je hart geschreven, is een pareltje! Dat maakt zichtbaar welk mooi mens je bent en welke enorme persoonlijke groei je door hebt gemaakt en nog steeds doet. Door via deze bril naar dingen om je heen te kijken en hierover te vertellen zegt alles. Nogmaals dank voor dit verhaal dat ik tot in Mn diepste nerf van mijn lijf voel. Ik wens je nog veel meer prachtige momenten daar in Uganda!
Heerlijk blog! Heel herkenbaar, mijn motto is al jaren: reizen maakt je rijk! Geniet van de reis!
Als we nou eens allemaal, net als jij, een steen op aarde verleggen, hoeveel mooier is de wereld dan! ❤️
Dankjewel weer lieve Veronique, je bent en blijft een fantastische bron van inspiratie!
Liefs!
Wat een “slechte titel” voor zo’n mooie blog. 😉
Dit is waar het om gaat toch…!
Dankbaar zijn voor hetgeen je al hebt, jezelf ontwikkelen tot zoveel meer dan je denkt te kunnen Om zo eerst wat steentjes en later de rotsen op de wereld te verplaatsen! Prachtig!
Die van die plicht om zoveel mogelijk geld te verdienen…een mooie reminder! Kende m al maar nu komt ie even extra binnen.
Ik heb 1 keer het voorrecht gehad om 4 weken in Afrika te mogen zijn…de besmetting heeft plaats gevonden…Afrika kruipt in je bloed. 🙂 Ooit…ooit ga ik weer heen.
Geniet van je prachtige vakantie!
Lieve allemaal,
Wow, jullie reacties op een blog die ik bijna niet had geplaatst, ontroeren mij diep. Uit de grond van mijn hart, DANK! Hartverwarmend ❤❤ en mooi om al deze berichten te lezen.
Wij gaan weer door met genieten van dit geweldige land. Morgen gaat een droom van mij en Ko in vervulling. Waarschijnlijk zie ik dan genoeg inspiratie voor een volgende blog 😉😎.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Hoi Veronique, Een tip voor schoolspullen: neem contact op met Sam van Tol, na zijn reis naar Zuid-Afrika (als tiener volgens mij), is hij gestart met Correctbook: herschrijfbare schriften en herschrijfbare ‘flipovervellen’ om aan de muur te kleven. Ook voor congressen, seminars die je geeft, kun je deze bestellen en daarmee sponsor je ook scholen. Bedrijven kunnen deze ook bestellen in hun eigen branding stijl.
Prachtige stuk wat je hebt geschreven Veronique. Ik houd van de manier waarop je me steeds weer door een andere bril laat kijken 🙏
Toch heb ik mijn vraagtekens bij een stukje wat je schrijft. Je schrijft dat je je vergeleken met wat je deze vrouwen ziet doen, je je klein, nietig en verwend voelt en je schaamt voor de keren dat ik vond dat het toch wel ‘poeh poeh’ was. Je zegt dat ze allemaal zo een dag zouden willen ruilen met je, zelfs jouw lastigste dag.
Ik zou je willen vragen om eens met die vrouwen in gesprek te gaan Veronique. Vertel ze eens wat jij allemaal doet op een dag, hoe jouw leven eruit ziet en vraag ze eens of ze met je ruilen willen. Ik ben echt benieuwd hoe ze naar jouw leven kijken en of ze dat daadwerkelijk van je zouden willen overnemen.
Mooie tijd nog daar en liefs, Denise
Oh, zo herkenbaar. Toen ik in 2006 in Suriname in kindertehuizen ging fotograferen, de ellende zag, er niets aan kon doen en later moest horen dat in een bepaald huis de kinderen misbruikt werden. Mijn hart draaide om, want mij intuïtie klopte. Mijn zoon heb ik bij thuiskomst flink geknuffeld en mijn zegeningen geteld. Door de waan van de dag, raken ervaringen op de achtergrond. Dank dat je het mij hebt doen herinneren. Fijne vakantie nog! Liefs!♥️
Blijf dit soort dingen posten. Het is ongelooflijk waardevol en toch echt Kick Ass! Dank je wel voor het delen.
Juist dit soort blogs maken dat je niet alleen zichtbaar bent als functie maar ook vooral als mens! Een echt mens met emoties, ups and downs maken je alleen maar nog geloofwaardiger en maken dat ik zeker weet dat ik van jou wil leren!
Hi Veronique,
Wat ontzettend mooi geschreven, dankjewel voor het delen van je inzichten.
Wow, wat een mooie blog met ook zoveel reacties! Dat zet mij ook weer aan tot het nadenken over welke concrete stappen ik nog meer kan doen om voor duurzame oplossingen te kiezen in mijn werk en privé keuzes. (eerlijke producten kiezen in de winkel, kiezen voor kadootjes met een meerwaarde, toch EINDELIJK die duurzame bankrekening regelen)
Super dat je een langere termijn commitment aan gaat met de school!
Hi Veronique,
Wat is dat toch met jou? Iedere keer lijkt het wel of je me precies iets laat lezen, luisteren of kijken waar ik precies op dat moment mee bezig ben.
Gisteravond zat ik een programma te kijken van mensen uit Ethiopië die tumoren en abcessen in het gezicht hebben en daardoor een misvormd gezicht hebben. Omdat ze geen geld hebben voor operaties wordt de hele familie verstoten omdat mensen bang zijn dat het besmettelijk is.
Dat zorgde er ook voor dat ik enorm dankbaar ben dat ik hier geboren ben en zelf mag kiezen hoe ik mijn leven wil leiden.
Dankjewel weer voor je inzichten en het delen van deze blog!