Het was je misschien al opgevallen, ik doe niets liever dan op een podium spreken en trainingen geven. Goed, ter zake. Ik merk altijd dat als ik ergens tips geef of mijn verhaal vertel dat er 3 soorten luisteraars zijn. En dat hoe je luistert uiteindelijk bepaalt wat je doet. Dus deze week een artikel om je dit te laten realiseren. Klaar voor een beetje soulsearching? ????
Je ziet de kansen. Je doet het in je broek, er gaat wel van alles borrelen.
Dit is het eerste ‘hokje’ en dit zijn de mensen waar ik het liefste voor spreek. Als ik begin gaan hun ogen open, het zijn net sponzen. Ze willen alles weten. En terwijl ik mijn verhaal of training doe zie je de rollercoaster van emoties door hun hoofd gaan. Van ‘oh jee, als dit toch eens waar is’, ‘waarom zou ik dit NIET kunnen’ tot ‘wie ben ik wel niet om te denken dat ik dit kan’. Bij deze luisteraars komt er iets los, zie ik iets gebeuren. Je ziet dat ze het eng vinden en bijna niet durven te geloven, maar er is dan minstens 1 zaadje gepland en van daaruit gaat het rollen. Zie je de verandering ter plekke vorm krijgen. Kunnen ze niet meer terug maar willen ze niet meer terug. Dan is er alleen een weg vooruit.
Zelf ben ik ook dit type. Als ik bij mijn eigen coach ben dan heb ik hetzelfde proces in mijn hoofd. Ik luister naar alles wat ze zegt, ik schrijf me suf, ik krijg er af en toe zweetoksels van en toch is het wat ik wil. Ik heb vertrouwen in wat ze zegt; als zij zegt dat het werkt dan wil ik het proberen en er mijn weg van maken. Waarom zou het mij niet lukken als het haar wel is gelukt? Ze is mijn inspiratie, ik trek me op aan haar stappen. En soms met knikkende knieën en een broek vol, maar ik doe het wel!
Oké, prima.
De tweede groep die luistert zijn de neutrale luisteraars. Die vinden alles oké . Zijn niet positief en niet negatief. Die pakken op wat ze leuk vinden en de rest laten ze liggen. En dat is helemaal prima. Met deze mensen kan ik vaak leuke en waardevolle discussies voeren waarbij er respect is voor ieders mening.
Ja, maar jij…………..
Dan is er nog de derde groep. Die ergens geraakt wordt door wat ik zeg. Bij wie er soms zelfs ook iets gebeurd. En nog voordat dat indaalt komt er de gedachte ‘Ja maar jij…..’ en gaat de poort der mogelijkheden hermetisch op slot. De groep voor wie je geen inspiratie kunt zijn om het vooral wél te kunnen doen maar voor wie je juist het excuus bent om het niet te hoeven of kunnen gaan doen.
- Want zij hebben kinderen. Sorry, maar ik heb er ook 2
- Want ik heb geld. Yep, dat klopt. Nu wel, toen niet.
- En………………
- En………………
- Jij weet je ideale klant al, die weet ik nog niet. Ja, daar heb je idd een punt. Ik kreeg inderdaad mijn ideale klant ingestraald vanaf een ondernemersplaneet. Compleet met pijnen en verlangens en de woorden die daar bij hoorden. Ja, hierin heb je wel gelijk…………..
Ik kan aan dit rijtje nog van alles toevoegen en op alles heb ik een weerwoord. Het is niet waar, zij geloven alleen dat het waar is en daarmee is het hun legitieme excuus.
Alle excuses are equal
Zal ik je eens iets bekennen? Ik ben nu wel lid van die eerste groep, maar ik heb lang een abonnement gehad op het derde team. En als ik dan toch eerlijk ben, dat was eigenlijk best een fijn team. Allemaal gelijkgestemden en het voelde ook heel veilig. Er werd niet aan mijn comfortzone getrokken en ik hoefde nooit in gevecht met mijn Urker mannenkoor. De mensen om me heen bevestigden dat die zingende mannen op mijn schouder gelijk hadden en dat was eigenlijk wel relaxed. Killing voor je business maar hé, al die succesverhalen waren in mijn cynische hoofd toch niet waar……………… Tot ik bij een training zat van Jim Rohn. En hij, zoals gewoonlijk, weer precies dat vertelde dat ik moest horen. Dat ik nodig had. Die kunst verstond hij. Zat je met 10.000 mensen in een stadion en dan sprak hij alleen tegen jou. En hij deed toen de magische uitspraak ‘all excuses are equal’. Zo!!!!!!!!!!!! Ik heb nog nooit zó hard gesteigerd als toen. Wat dacht hij wel niet? Wat wist hij er nou van? Hij had makkelijk praten! Want als je………….. enfin, je voelt hem wel. Want als je er zo hard op steigert dan kan het niet anders of er zit een kern van waarheid in. Die pakte ik ook niet eerst hoor, daarvoor moest mijn ego eerst een koppie kleiner gemaakt worden. Later begreep ik hem volledig. Het gaat over zelfleiderschap. Over de regie nemen. Over je verantwoordelijkheid pakken ondanks je omstandigheden. En niet hem uit handen geven dankzij je omstandigheden. Want iedereen heeft ‘gedoe’. En neem van mij aan, iedereen heeft meer dan 2 legitieme redenen om het níet te doen. Je ziet het alleen niet aan de buitenkant! De verhalen die ik hoor bij mij aan tafel, ze maken me nederig. En die mensen kiezen er voor om het ze sterker te laten maken. Om er mee af te rekenen.
“Je kunt niet veranderen wat je niet erkent” is wat dr. Phil altijd zegt. En je weet het hé, als dr Phil het zegt dan is het zo ???? Dus toen ik klaar was om de les van Jim Rohn te leren en de verantwoordelijkheid nam, kon ik het veranderen. Zei ik de ‘krabbenmand’ (zoals Simone hem altijd noemt) vaarwel en verhuisde naar team 1. En de rest is geschiedenis.
Wat er kan gebeuren als je je laat inspireren en je excuses laat varen
In mijn blog van vorige week schreef ik over de dame die aangaf dat ze haar huis zou moeten verkopen omdat ze het in haar eentje ‘nooit zou kunnen betalen’. En kijk eens wat voor reactie ik in mijn mailbox krijg……………… Wat nu als zij tot de derde groep had behoord? Haar oren had dichtgezet en had bedacht ‘ja, jij hebt makkelijk praten’. En daar had ze mogelijk ook nog allerlei redenen toe. En toch koos ze anders en dit is wat er dan gebeurd.
Dus, waar kies jij vanaf heden voor? Welk soort leerling wordt jij? Kies je voor mensen die je inspireren of zoek je de excuses? Ben heel benieuwd naar je reactie op dit schrijven, wil je hieronder wat laten weten?
Heb ik je wakker geschud?
Had je een ‘aha moment’?
Ben je klaar voor meer waardevolle tips die écht werken als je afrekent met je eigen excuses?
Ontvang ze gratis en zonder er iets voor te hoeven doen wekelijks in je mailbox!
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk. Ik verwijs je hiervoor naar de Privacy Verklaring.
Hallo Veronique, heel herkenbaar die hokjes. Ik ben lid van de eerste groep, maar af en toe doe ik nog een bakkie in de laatste. Dat is eerst gezellig, maar al snel wordt het saai. Dus terug naar groep 1. Ik omschrijf mezelf in de laatste groep als volgt: ik heb de deur gesloten, op slot gedraaid en de sleutel weg gegooid. Zo, daar ben ik vanaf!
En toch ga ik weer op zoek naar de sleutel, die ik altijd weer vind. Ik gebruik de metafoor ook bij klanten.
Gave foto!
❤️ it! Soms donder ik ineens van groep 1 in groep 3, gelukkig is dat vaak van hele korte duur en voel ik me daarna weer blij en een als een vis in het water in groep 1. Heerlijk dat sponzen!