Hoe opdringerig mag je zijn? Succes begint bij de juiste mindset!

Eerder deze week werd mij de vraag gesteld ‘hoe opdringerig mag je zijn?’ En ik merkte dat die vraag wat met me deed. Waar komt hij vandaan? En wat zegt het over jou als jij dit over jezelf zou kunnen denken? Want succes begint en eindigt met je mindset! En daar zit een heel proces achter. Mijn eigen coach zegt altijd ‘don’t get better at marketing, get better at sales’. En dat is ook zoals het is. Je kunt 3000 likes hebben op FB, 3000 namen op je namenlijst, als je deze houding aan blijft houden dan is het allemaal voor niets. Als iemand nu 10 jaar voor dokter studeert en vervolgens durft hij geen recepten voor te schrijven is die studie ook voor niets geweest. Kun je je dokterspraktijk wel sluiten, dan gaat het niet gebeuren. En dat is precies wat er met heel veel van mijn coaches en therapeuten wél speelt en dat is dus eeuwig zonde! Als jij in je expertrol stapt heeft dat niets met opdringen te maken, ze hebben je juist in die rol nodig!

Een vegetariër dwingen een slavink te eten

Stel, iemand is vegetariër en jij hebt daar een andere mening over. Omdat je het niet gezond vindt, omdat je denkt dat ze wat lekkers missen, omdat ze te weinig eiwitten binnen krijgen, whatever. Als iemand tegen mij zou zeggen dat hij vegetariër is dan zou het al niet eens in mijn gedachten opkomen om hem vlees aan te bieden, dat vind ik disrespect voor iemands keuze. Ik kan hoogstens het gesprek aangaan, hem/haar vragen naar zijn argumenten voor de keuze maar daar blijft het dan bij. Ik eindig in ieder geval niet met ‘zal je toch niet zin hebben in…………….’ Dan ben je opdringerig, Op dat moment. Tegen iemands wens en keuze in iets aanbieden, dát is opdringen

Als wat je hebt van waarde is, is het geen opdringen

Nu een ander voorbeeld. Iemand heeft bloedarmoede en jij hebt anti-bloedarmoede pillen. Geen idee of ze bestaan, maar stel. En je hoort de ander vertellen over zijn bloedarmoede en hoe vervelend dat is en dat ze nu ijzerpillen slikken en daar stoelgangproblemen van krijgen. Er staat me vaag nog iets bij van die pillen tijdens mijn zwangerschap. Ze voelen zich slap en niet goed en die ijzerpillen werken dus ook niet geweldig. En appelstroop, dat is inmiddels een achterhaald fenomeen, daar los je het niet mee op. Op dat moment voel je dat jij een pijn op kunt lossen. Jeetje, de ander heeft een probleem, bloedarmoede, en jij hebt de oplossing. Dan biedt je die toch aan? Zou je dat in dit geval toch doen? Zeggen ‘joh, daar heb ik wel wat voor, laat mij je helpen?’ Ja toch?

Dan nemen we nu een voorbeeld uit jouw praktijk. Jouw klant heeft een andere pijn dan bloedarmoede. Zeg,    geen keuzes kunnen maken, het leven van een ander leven, niet voluit kunnen genieten, overspoeld zijn door alle ballen die in de lucht gehouden moeten worden of te weinig klanten hebben, ik noem maar wat voorbeelden. En jij hebt daar voor een oplossing. Waarom is het dan anders? Waarom komt dan überhaupt de term ‘opdringen’ in je hoofd op? Wat zegt dat over jou en over de waarde die je aan je diensten hangt? Over de waarde die jij meent dat jouw oplossing biedt? Dus bied het in ieder geval aan

Als je iets vanuit je hart aanbiedt, is het nooit opdringen

Goed, je zet je er overheen, gaat in je expertrol staan en zegt ‘ik hoor je dat je zegt dat je het lastig vindt om keuzes te maken. En wat dat je nu kost. Want ik hoor je ook zeggen dat je daardoor nu dingen juist wel of juist niet doet omdat je niet durft of kunt kiezen. Klopt dat?’ En als de ander dan instemmend ‘ja’ knikt dan hoef je alleen maar te zeggen; ‘Ik zou je daarmee kunnen helpen. Ik kan je leren te kiezen zodat je doet wat je echt graag wilt. Iedere dag opnieuw. Hoe zou dat voor je zijn?’ Gewoon vanuit je hart. Niet omdat er een doel achter zit, niet omdat het moet of wat dan ook, gewoon omdat je de ander pijn ziet hebben en jij de dokterskoffer met de oplossing in je hand hebt. Doe er dan wat mee. Bied het dan aan! De ander hoeft daar niets mee, de ander moet daar niets mee. Jij mag het alleen de ander niet onthouden als je het op kunt lossen! Want dat is wat jij bent en hebt, de oplossing voor hun probleem/problemen. 

Zolang er geen ‘nee’ is, is het geen opdringen

En ik weet tuurlijk wel waar deze klant écht op doelde! Dat was namelijk de mails die je soms meerdere keren stuurt tussen het moment van het aanbod en bv de start van de workshop. Omdat niet iedereen gelijk de eerste keer reageert. Omdat sommige mensen je eerdere mails misschien wel gemist hebben. En het daarnaast met de huidige overload aan informatie er gemiddeld 15 (15!) contactmomenten moeten zijn voordat iemand koopt. Omdat sommige mensen warm moeten draaien voor het idee. In hun hoofd hebben ‘daar ga ik even wat voor regelen en dan schrijf ik me in’, ‘goh, interessant, ga ik eens over nadenken’ en vervolgens is er ergens hectiek en vergeten ze die hele training van jou weer. Om er pas tijdens de volgende mail weer aan te denken ‘oh ja, daar zou ik nog even naar kijken’. Dan moet die aanbieding nog wel een keer voorbij komen anders vergeten ze het gewoon in de vaart der volkeren waarin wij leven. Dat is geen opdringen, dat is mensen helpen bij het maken van keuzes. Omdat we allemaal wel eens een zetje nodig hebben. Zelfs ik, die over het algemeen met een knip van mijn vingers beslis, heb het wel eens nodig dat iemand me helpt in mijn besluitproces en dat doet door met de juiste mails met de juiste toon mij helpt in dat proces. En als de rest van je nieuwsbrieven wél van grote waarde is, dan is er niets aan de hand. Dan schrijven mensen zich, als het écht je fans zijn en niet de ‘gratis halers’ niet uit als je eens een keer iets voor jezelf terugvraagt. En eigenlijk doe je dat niet eens, het aanbod is er ook om hen verder te helpen.

Eén van mijn collega’s is een kei in dit soort mails en stuurt 12 uur voor afloop van de inschrijving nog een mail en dan nog eentje een paar uur van te voren. Dat kost rond de 0.5% inschrijvers en leverde een veelvoud daarvan aan deelnemers op. Ik zeg ‘mooie opschoning van je lijst’.

Stap nu eens in je expertrol, de wereld heeft het van je nodig!!

Een aantal jaren geleden ben ik eens naar ademtherapie geweest. Als je me ooit hebt horen spreken, dan weet je waarom ???? En vanmorgen schoot het ineens door me heen dat zij het typische voorbeeld is van waar het nu mis gaat. En vanmorgen schoot het ineens door me heen dat zij het typische voorbeeld is van waar het nu mis gaat. Ik boekte bij haar steeds een losse sessie en zij liet het steeds aan mij over of ik nog een keer wilde komen. ‘Zou je nog een keer willen?’ vroeg ze steeds aan het einde van het uur. En alles in mij schreeuwde ‘nee’ want dat gedoe met ademhaling is lastig voor me. Verandering, eng, zeer, ik ben superwoman niet 🙂 Dus na 3 keer dacht ik ‘doei’ en zei zij niet tegen me dat dat niet zo handig was. Waarschijnlijk ook omdat ze bang was om………. zich op te dringen.  Met als gevolg dat mijn stem nu echt kraakt (volgens mijn man zelfs ‘voorbij sexy’ is) en ik alsnog naar een ademtherapeut moet om het dit keer wel echt op te lossen. Eentje die gelijk al zei dat ze het op ging lossen maar dat daar een aantal voorwaarden en sessies aan verbonden waren. Zij staat in haar expertrol, dat deed die andere niet. En ik heb die expertrol van haar nodig! Zij weet wat ik moet doen, vertel het me! Zachte heelmeesters maken stinkende wonden of in ieder geval krassende stemmen blijkt maar weer keuze bij mij wilde laten, ze zich niet wilde opdringen. Maar daar gaat het nu net over. Ik heb die expertrol van jou nodig! Jij weet wat ik moet doen, vertel me wat ik moet doen! Zachte heelmeesters maken stinkende wonden of in ieder geval krassende stemmen blijkt maar weer. Dus ja, als je voelt dat je kunt helpen, biedt het dan aan. En als je dat doet zonder pistool tegen iemands hoofd is er toch niets aan de hand. Heeft iemand altijd de vrije keuze om ‘nee’ te zeggen. En als jij daar vervolgens geen persoonlijk drama van maakt (‘vinden ze me niet leuk, vinden ze me niet aardig’ en weet ik het wat daar allemaal bij voorbij komt….) dan is er niets aan de hand!

Vraag gewoon om de deal!

En ik voel me dus nergens opdringen, ik verzilver alleen wel de kansen die ik zie. Dat betekent dat ik meerdere mails stuur om mijn klanten te helpen herinneren en dat ik gewoon om de deal vraag als ik na een gesprek met iemand voel dat het goed zit. En nee, ook dat is dus geen opdringen. Iemand is enthousiast, zegt dat het is waar hij/zij naar op zoek is en dan zeg ik gewoon ‘zullen we een afspraak maken?’. Als het goed is is het goed. Wat is er dan nog meer voor nodig? Die dokter zegt toch ook niet tegen mij ‘we kunnen dit probleem op 3 manieren oplossen, kijk maar welke voor jou het beste aanvoelt en kom er dan volgende week maar op terug’. Dan denk je toch ook ‘hier dat recept, ik wil er van af!’ Alles is dus mindset. En als jij na het lezen van dit blog nog denkt ‘maar het voelt toch als opdringen’, dan is het echt goed om eens over je waarde te gaan nadenken. Zolang je daar niet voor kunt gaan staan zul je je de ‘aansmeerder’ blijven voelen en daar raakt je agenda niet vol van. Als je weet en tot in je tenen voelt dat je van waarde bent dan voelt een ander dat ook en dan ben je magisch aantrekkelijk. Dat schept vertrouwen bij mensen, dan gaan ze met je mee. En dan zul je al die mensen kunnen helpen waarvoor jij coach of therapeut bent geworden. Je missie volledig kunnen leven. Meer simpel dan dat kan ik het niet voor je maken!

Ben heel benieuwd wat dit artikel bij jou oproept. Voel jij je ook nog wel eens de ‘autoverkoper’? Wat heb jij nodig om jouw eigen waarde volledig te omarmen? En daarmee naar je (potentiële) klant uit te stralen. Wil je dat hieronder met me delen?

Succes!