Hoeveel vakantiegeld heb jij jezelf uitgekeerd vorige maand?

Veroniqueprins.nl_

Even een doordenker deze week. Hoe ziet jouw salarisstrook er uit?

Gisteravond heb ik onze vakantie geboekt; ruim 3 weken naar prachtig Sri-Lanka, wat al lang op mijn bucket-list stond. Je mag ze geloof ik niet meer hebben omdat je dan niet in het ‘nu’ zou leven,  ik heb hem nog wel en deze stond wel ergens in de top 5 ????  Betaald van het vakantiegeld dat ik in mei, automatisch naar mezelf heb overgemaakt. Want vakantiegeld vind ik nog altijd een magisch iets. Mijn kinderen gaven allebei een brul de afgelopen maand omdat er zomaar extra geld gestort was en ik weet nog wel dat de maand mei bij mijn man ook altijd heel overvloedig voelde als er bijna een heel extra salaris op de rekening werd bijgeschreven. Dus toen dacht ik  een aantal jaren geleden ‘dat ga ik voor mezelf ook doen, vakantiegeld invoeren’. Ik ben tenslotte ook een werknemer. Weliswaar in mijn eigen bedrijf maar dat doet er niet toe. En ik weet zeker dat als je dit leest, dat je denkt, ‘goh zelfs nooit aan gedacht om dat te doen’. En dat is precies waarom ik dit blog schrijf. Omdat teveel van mijn lezers zichzelf niet eens een salaris uitkeren, laat staan vakantiegeld. En ik weet ook waarom! Het wordt een ‘uit mijn tenen’ blog, dus hou je vast!


Bijzonder verschijnsel

Ik heb het al vaker gezegd maar ik blijf het een bijzonder verschijnsel vinden. Prachtige, krachtige, waardevolle hoogopgeleide mensen die bij hun werkgever nog in de clinch gingen over 1 of toch 2% salarisverhoging. En als we dan een eigen praktijk starten, dan is dat geld ineens niet meer belangrijk. Of vies. Of het hoort niet. Of we willen ‘vooral mensen helpen’. Ja, dat wil ik ook. Heeeel graag zelfs maar ik kan nu eenmaal niet van de lucht leven. En ik weet niet hoe een ander dat wel lijkt te kunnen als ze ineens de switch maken naar een eigen bedrijf. Ik begrijp echter vooral niet waarom dat überhaupt een gevolg is van het starten van een eigen praktijk. Dat huishoudelijke lasten die in de meeste gevallen door 2 mensen in een gezin werden gedragen nu ineens maar door 1 partner worden betaald omdat de ander voor zichzelf is begonnen. De logica daar achter ontgaat me nog altijd. Los van het feit dat ik de afhankelijkheid never nooit niet zou willen, maar dat is weer voer voor een heel ander blog ????


Hoeveel salaris betaal jij jezelf?

Ik keer mezelf iedere maand een salaris uit. En niet aan het einde van de maand,  gewoon op de eerste.  Zodat ik weet dat de hypotheek van mijn rekening af geschreven kan worden en alle andere vaste lasten die rond die periode geïncasseerd worden. Ik weet dat heel veel coaches en therapeuten dat niet doen en áls ze het al doen dan aan het einde van de maand. Als ze weten ‘wat er over blijft’. En ik denk dan, hoe kun je daar dan van leven? Hoe betaal je je rekeningen van ‘wat er over blijft?’. Dat gaat toch niet? Dan loop je financieel toch klem? Of mis ik hier nu iets in? Om exact die reden betaal ik mezelf juist aan het begin van de maand!


Ik wil en kan niet leven van wat er ‘over blijft’, waarom ga jij daar wel mee akkoord?

Als ik mijn salaris aan het begin van de maand ‘stort’ dan ben ik niet het sluitstuk van de begroting. Daar voel ik me niet fijn bij, daar werk ik ook te hard voor. Doe je bij je werkgever toch ook niet, akkoord gaan met het uitbetalen van je salaris als er onderaan de streep wat overblijft en anders heb je dikke pech? Zo werkt het toch niet? Ik weet wat ik nodig heb om de boel zakelijk en privé financieel draaiende te houden, dat wordt per automatische incasso overgeboekt naar mijn privérekening en dan is het aan mij de taak om er voor te zorgen dat dat ook weer terugverdiend wordt die maand. Zodat ik volgende maand het riedeltje kan herhalen. Omdat ik wil verdienen wat ik waard ben. Dat is toch niet arrogant of asociaal, dat is toch gewoon heel redelijk als je er ook hard voor werkt? En hoe zit dat dan bij jou?

Het is iets wat ik al veel langer zie gebeuren. Waarin ik zie dat zoveel prachtige mensen uit mijn doelgroep zichzelf klein houden en lagere doelen stellen. Juist omdat ze genoegen nemen met ‘wat er over blijft’. Ik merk dat ik dit nu al 8 keer heb gezegd in dit blog maar ik kan het niet vaak genoeg zeggen volgens mij, deze 4 woorden raken me zo diep. Wat vind jij jezelf waard als dat is waar je akkoord mee gaat. Waar je genoegen mee neemt. WAAROM?


Omdat je jezelf geen salaris uitbetaald ga je akkoord met een lager doel

Zo, die kan er maar uit zijn. Maar het is wel waar het om draait. Als ik training geef en ik vraag mensen naar hun omzetdoel dan komen er zo vaak bedragen als 15.000 of 20.000 euro. Omzet. Per jaar. Weet je hoeveel daar van over blijft als je je kosten er van af haalt? En een beetje belasting? NIETS! Waarom werk je je het hele jaar in het zweet, ga je uit je comfortzone, leer je jezelf technische dingen aan waar je een hekel aan hebt voor…………….. niets? Als je nu met jezelf af zou spreken dat je net als ik jezelf iedere maand een salaris uitbetaald. Gewoon het salaris dat je bij een werkgever ook zou ontvangen als je dit aantal uren zou werken. En dan maakt de dag waarop je het overschrijft naar je privérekening me niet eens uit ???? Wat zou dan je omzetdoel moeten zijn voor dit jaar? En waarom ga je daar dan niet voor? Het is toch heel normaal dat je loon naar werken krijgt of niet?


Je hoofd gaat gelijk met je aan de haal als ik dit tegen je zeg. Waar of niet waar
?

Want het eerste wat jij denkt is ‘shit, maar hoe moet ik dat geld nu verdienen?’. Dat is veel teveel, ik zou niet weten hoe ik dat moest doen? En ik denk dan ‘waarom ben je ondernemer geworden als je niet eens weet hoe je geld moet verdienen?’ Waarom heb je de overstap gemaakt van een goede baan en een mooi salaris naar iets waarvan je niet eens weet hoe het werkt, hoe je daar in ieder geval een inkomen boven bijstandsniveau uit kunt halen? Er werd me laatst naar aanleiding van een blog verweten dat het bij mij alleen maar om geld en grote bedragen gaat en die wil ik bij deze gelijk rechtzetten. Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat er om dat je voor jezelf, in ruil voor al je harde werken en de bijzondere waarde die jij aan de wereld geeft, in ieder geval een beetje comfortabel kunt leven. En neem van mij aan, op bijstandsniveau is verre van dat. Of je moet een partner hebben die het gat voor je opvult maar waarom zou je dat willen? (sorry, persoonlijk stokpaardje. Ik ben geloof ik een gereïncarneerde feministe als het hier om gaat……. ????)


Ga nu eens niet uit van wat er ‘mogelijk’ is maar gewoon van wat je NODIG hebt

Waar het om draait is dat ik geen omzetdoel neer zet op basis van wat ik denk dat ‘mogelijk’ is. In de ‘hoop’ dat er dan wat voor me over blijft. Dat gaat niet. Dan krijgen mijn kinderen honger. Dan worden we ons huis uit gezet. En nog veel meer gedoe. Mijn doel is gesteld op basis van wat ik nodig heb om van te leven. Gewoon; eten, drinken, naar de kapper, een dak boven ons hoofd en een beetje ontspanning in de vorm van een filmpje of een keer uit eten. Dat is wat het leven leuk maakt. Want als ik aan mensen vraag ‘wat heb je nodig’ dan komen ze vaak niet verder dan hun boodschappen en hun huur en elektriciteit. Maar we hebben die andere dingen toch ook nodig? We zijn hier toch om te LEVEN,  niet om te overleven? Waarom zet je die zaken dan ook niet op het lijstje dat je nodig hebt? En nee, dat hoeven niet perse 3 weken Sri Lanka te zijn, dat is luxe dat realiseer ik me ook. Maar gewoon de dagelijkse dingen die het leven leuk maken. Op een terrasje kunnen neerploffen tijdens een strandwandeling en een wijntje en bitterballen kunnen bestellen. DAT is toch heerlijk, dat is toch een feestje? Dat gaat niet van 1500 euro omzet per maand. Daar hou je  geen geld aan over. Dus waarom neem je daar genoegen mee? Ik weet niet of ik het in digitale woorden zo aan je over kan brengen als ik het voel, maar dit onderwerp gaat me echt aan het hart.


Wat heb je NODIG om écht te leven?

Mijn uitnodiging aan jou is vandaag met dit onderwerp aan de slag te gaan. De doordenker waarom je akkoord gaat met het feit dat je jezelf geen salaris uitkeert. En ik hoor je ook zeggen ‘maar ik kan mezelf niets uitkeren want er blijft niets over’ en dat is nu exact de kern van mijn boodschap. Je omzetdoel moet omhoog, dan is dat wel het geval. En als je niet weet hoe dat moet dan kan ik je dat leren. En ja, toevallig kan ik je daarbij helpen maar daar gaat het dit keer nu écht niet om. Gaaf als je mee doet maar ik wil vooral dat de boodschap met dit blog tot je doordringt.

  • Dus waarom ga jij akkoord met minder dan het minimum jeugdloon? Wordt het niet eens tijd dat je daartegen gaat staken?
  • Wanneer ga jij het omdraaien van verdienen naar aanleiding van wat je overhoudt naar leren hoe je zoveel omzet kunt draaien dat je gewoon maandelijks verdient wat je waard bent? Want dat ‘ik investeer nu in later’ is allemaal geweldig, maar als je dezelfde kennis houdt maak je over 3 jaar echt niet meer omzet dan nu.

Ik weet het, dit kan overkomen als preken voor eigen parochie. Dat kun je ook gebruiken als excuus om er niet aan te hoeven. Want voor 90% van mijn lezers geldt bovenstaand verhaal. En mij raakt het en het wordt tijd dat het jou ook raakt. Dat je het inzicht krijgt dat je jezelf niet als sluitstuk van de begroting kunt behandelen als je andere mensen wilt leren voor hun eigen waarde te gaan staan. Walk the talk. Zoals ik dat doe……………..

Zo, deze kwam uit mijn tenen. Ben dus ook heel benieuwd wat dit blog met je doet? Welk inzicht heeft het je gegeven? Wil je het hieronder met me delen?

Veronique Prins

Dé Kick Ass Businesscoach voor ambitieuze coaches en therapeuten die een serieuze praktijk willen opbouwen

11 gedachten over “Hoeveel vakantiegeld heb jij jezelf uitgekeerd vorige maand?”

  1. Strakke blog over dat vakantiegeld Veronique! Oh zo waar! Heb ook een paar keer smakelijk moeten lachen. Heerlijk, jouw droge humor. En, je hoeft niet te twijfelen of je boodschap in ‘digitale’ woorden wel overkomt. Je energie is voor mij duidelijk voelbaar. ????

    1. Oh gelukkig. Ik hou zo van bloggen, ik vind het heerlijk om te schrijven. Alleen soms zit er een onderwerp tussen dat zo uit mijn tenen komt, waarvan ik het zo graag tot op de letter duidelijk wil verwoorden dat ik heel bang ben dat het niet goed overkomt omdat jullie de belangrijke boodschap dan missen. Want die geef ik zo graag mee. Super, dat je er wat aan had en leuk dat je dat laat weten!

  2. Het leuke aan jouw blogs is, dat ik je gewoon hóór praten; het is alsof je naast me staat! En dat vind ik alleen maar heel fijn :-D.
    Maar je hebt (wederom) helemaal gelijk, ik heb al een paar maanden twee aparte rekeningen geopend om winst en reserveringen naar door te sluizen, maar daar is het bij gebleven. Vanochtend bedacht ik me nog: hé daar heb ik nog niets mee gedaan en ik heb mezelf, ons gezin, nog helemaal niest uitbetaald. Belachelijk! Het wordt hoog tijd! Ik ga daarom nu mijn random reader pakken en hier verandering inbrengen. Toedeloe en een hele fijn vrijdag! Bedankt weer!!!

  3. Gerry van Denken

    Helemaal mee eens Veronique! Ik wil met mijn bedrijf een goed inkomen verwerven zodat ik me kan permitteren wat ik belangrijk vind. Daar hoort zeker een maandelijkse uitbetaling bij en een vakantiegeld en geld om leuke dingen mee te doen. Ik heb in feite nooit anders gehad. Heel even heb ik mijn spaargeld moeten opeten en nu zit ik weer in zo’n situatie maar dat is niet wat ik wil! Dus mij raak je er niet mee maar mij versterk je er zeker mee. Ik ben in!

    Lieve groeten, Gerfh

  4. Ik sta versteld ervan dat je zegt dat wel 90% van de therapeuten etc zo denken en zichzelf geen vastgestelde salaris uitkeren, laat staan vakantiegeld. Bij mij gaan dan ook meteen de alarmbellen en ik vraag me seriously af hoe die mensen dan überhaupt leven EN ook nog eens met plezier hun onderneming runnen. Heel eerlijk, als bijstandsniveau het meest haalbare is, dan moet je er gewoon mee kappen. Wat zou de reden moeten zijn om daarmee door te gaan, als je niet eens goed ervan kunt leven? Je opofferen aan de mensen die je hulp ach zo nodig hebben. Yeah right, lekker hypocriet, dat doet niemand zomaar en al helemaal niet als je een eigen bedrijf hebt wat je bloed, zweet, tranen en heeel veel tijd kost.
    Ik zelf ben op dit moment bezig met starten, maar weet wel zeker dat het doel moet zijn dat ik fatsoenlijk van mijn praktijk kan leven. Anders wordt het eerder een blok aan je been en het is juist de bedoeling ervan te genieten als je iets doet dat je zo graag wilt ( want waarom ben je daarmee anders begonnen als je het niet zo graag zou willen…?)
    Anyway, de mens steekt zo in elkaar dat hij helpt om zichzelf lekker te voelen. Dus alles wat wij doen voor anderen heeft in zekere zin ook met je ego te maken, want het doet je ego goed als mensen je dankbaar zijn voor wat je voor hen doet en uiteindelijk is dat een van de redenen waarom je het doet. Dus laat nou eens de betaling van je klant jou waardering zijn voor de hulp die je bied. Dat is wat je hypotheek betaald, niets anders.

    Thanks voor je blog, het is altijd een lekkere douche Veronique. I like :-), wat mij betreft zijn je blogs erg waardevol.
    Thumbs up!

    1. Zal ik je verklappen dat met de reacties die ik heb gekregen ik inmiddels denk/weet dat die 90% nog aan de hoge kant is. Ik heb van 1 iemand gehoord dat ze het doet en verder van niemand. Dus er is voor mij nog een hoop te doen……. Enneh, dank je wel voor het compliment! 🙂

  5. Ja, dank je wel Veronique! Ik betaal mezelf aan het begin van de maand. Vakantiegeld nog niet. Maar een % van wat ik “privé” binnenkrijg spaar ik voor een reis naar Nieuw-Zeeland. Zo heb ik ook elke maand een potje voor leuke dingen, leren, weggeven en investeren. Wat die omzet betreft…ik heb super veel zin in volgende week dinsdag. Time for excuses is over!

  6. Hoi Veronique,
    Misschien wat laat mijn reactie… maar daar is de vakantie toch ook een beetje voor… om die mails waar je eerder niet aan toe gekomen bent eens door te spitten….
    Ik weet niet of je geïnspireerd bent door Profit First door Mike Michalowicz. Zo niet… dan zou ik zeggen verdiep je hier eens een beetje in of luister eens naar een video blog van hem. Was voor mij een eyeopener zal ik maar zeggen. Alle inkomsten gingen bij mij altijd op aan koffie, thee en suiker (zoals mijn moeder dat noemt) en het opbouwen van een reservepotje voor als het eens wat minder gaat. Alles voor later en ik realiseerde me … nooit eens iets voor mij en voor nu. Ja ik leef op bijstandsniveau en dat doe ik al jaren…. geen idee hoe ik het doe maar voor mij is het bijna een way of living geworden. Verder wil ik me er soms niet eens in verdiepen hoe het werkt…. bang dat ik de mojo doorbreek zeg maar. Ik ben aan het werken om dat bijstandsniveau achter me te laten. (Al ben ik al erg blij dat er geld is, dat het binnenkomt, dat ik de rekeningen kan betalen en dat ik ook nog een klein beetje kan sparen.) Op het moment gebeurt er nog niet veel met het bedrijf… maar er gebeurt veel met mij…
    Ik ben dus begonnen met verschillende potjes te vullen. Belasting, bedrijfskosten, leefkosten maar het meest belangrijke potje bij elke rekening die ik verstuur en die wordt betaald… mijn WINST. En dat potje groeit… langzaam ….. maar het groeit….
    En dat is zo gek als je er naar kijkt. Geld voor mij… om te doen wat ik er mee wil…. Grootste probleem nu…. ik weet eigenlijk niet wat ik met dat geld voor mij … helemaal voor mij… moet doen….
    Aletta

    1. WAt een bijzonder en waardevol inzicht. En ja, ik ken Profit First al. Ik werkte al voor een deel zo, dus voor mij is het slechts een uitbreiding van wat ik al deed. En zo belangrijk om zo naar je financien te kijken. Waar werken we anders zo hard voor? Ik weet het, het is soms lastig om iets voor jezelf te wensen, ik lees ook bij jou ‘wat moet ik met dat geld’. En toch, als je stiekem gaat dromen dan komt er weer van alles boven. Zul je zien. WAt zou je morgen veranderen als je de Staatsloterij zou winnen. Naar de sauna? Inclusief behandelingen? En een vriendin meenemen? Eens wat vaker uit eten, naar theater of bioscoop. Of als je een rondje langs het strand gegaan bent ook een hete chocomel met appeltaart kunnen bestellen. Dat zijn de dingen die het voor mij zo leuk maken. Mijn belangrijkste drijfveer is wat ik er mee voor anderen kan doen. Want ik eet niet meer brood en ik hoef ook niet een nog grotere auto, ik ga toch bijna altijd op de fiets. Ik kan er echter ook heel veel mee doen voor mensen in mijn omgeving die iets minder lucky zijn dan ik en dat maakt dat ik voor iedere euro een mooie bestemming heb. Ook één van mijn potjes 🙂 Succes!

Laat een antwoord achter aan Yvonne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven