Je wordt het gemiddelde van de 5 mensen waarmee je je omringt plus bekentenis….

Oke, eerst de bekentenis. Ik heb altijd een probleem met mijn gewicht gehad. En omdat ik maar heel klein ben was ik in mijn pubertijd ‘dat kleine proppie’. Dus………….. Mijn hele middelbare school- en studietijd ben ik bijna obsessief bezig geweest met lijnen. En ik had ook een aantal vriendinnen die te zwaar waren. Een paar zelfs nog zwaarder dan ik was. We ondernamen vaak samen een lijnpoging; ‘maandag beginnen we’. En als er eentje opgaf op donderdag dan was het eigenlijk de bedoeling dat de rest dan ook zou stoppen. Toen ik eens heel goed bezig was en 6 kilo afviel kreeg ik van hen geen bemoediging, maar waren zij juist de eerste (en enige) die zeiden ‘nou moet je echt stoppen hoor, je wordt echt veeeeeeeeeel te mager’. Terwijl er volgens een gezonde norm nog echt minstens 4 kilo af moest.

Een tiental jaar later vertelde mijn mentor Jim Rohn me ‘je wordt het gemiddelde van de 5 mensen met wie je je omringt’. En toen begreep ik dat  mijn gewichtsverlies de status-quo verstoorde  die we onbewust met elkaar hadden opgebouwd. En dat we zo elkaar dik hielden. En weet je, zo werkt het ook in je bedrijf! Dat ervaar ik zo nu ik hier in Myrtle Beach ben en deze oh zo waardevolle les wil ik graag met je delen.

Wat is je referentiekader?

Ik heb eerder een blog geschreven over het feit dat ik niet in een opstartfase geloof. Bij sommigen ligt deze nog vers in het geheugen volgens mij 🙂 Dat was naar aanleiding van een opmerking van iemand dat ze nog niet veel klanten had ‘maar ja, ze was ook pas anderhalf jaar bezig’. En toen wist ik wederom dat wat Jim mij had geleerd waar was. Want ze zat in een aantal Masterminds waar ze het eigenlijk nog het beste deed, er waren een paar collega’s die nog helemaal geen klanten hadden dus eigenlijk was ze goed bezig. En vanuit haar perspectief geef ik haar nog gelijk ook. Vanuit mijn eigen perspectief kijk ik er iets anders naar; na een beroerde start draaide ik  na anderhalf jaar de ‘6 cijfers’ zoals dat heet. Toen ik haar dat vertelde zag ik haar slikken. De vraag is dus; met wie vergelijk je je en waarom? Wie en wat gebruik jij als referentiekader?

Sust jouw omgeving je of dagen ze je uit?

Zij werd door haar omgeving gesust ‘je doet het eigenlijk heel goed’, ‘je bent al veel verder dan wij zijn’ en daarmee werd zij ook heerlijk in haar comfortzone gehouden. En dat is prima als je er blij me bent en het jou gelukkig maakt. Toen ik haar mijn verhaal vertelde zag ik wat er gebeurde en ze vroeg me ‘ik had al veel verder kunnen zijn dus?’. Ze wilde namelijk wel heel graag groeien en haar dromen waar maken. En mijn antwoord was ‘ja’, omring je dan alleen met andere mensen. Mensen die dat ook willen.

Ik heb ongelooflijk bijzondere vriendinnen en ik ben heel trouw in mijn vriendschappen. Met mijn jeugdvriendin deel ik al meer dan 36 jaar lief en leed, een studievriendin al meer dan 25 jaar en zo heb ik nog  4 hele dierbare vriendinnen met wie ik allemaal iets bijzonders deel, allemaal al meer dan 15 jaar. Ik heb een lachvriendin, een huilvriendin, mijn spirituele vriendin, ze voegen allemaal op hun eigen manier iets waardevols toe aan mijn leven. Ze begrijpen alleen niets van mijn business, ik denk dat de helft niet eens weet dat ik hier nu in de VS ben. Voor hen ben ik Veronique en niet Je zaak voor Elkaar, we hebben het daar dus ook bijna nooit over. Zij zijn er voor mij als mens en ze verrijken me enorm.

Daarnaast heb ik een aantal mensen om me heen die de onderneemster in mij wakker schudden en wakker houden. Die inmiddels ook hele dierbare vriendinnen zijn, wij delen ook zakelijk iets. Zo is er mijn businessbuddie/kantoormaatje/vriendin Ria Kaashoek met wie ik dagelijks spar en overleg. Mijn bijzondere vriendin  Josje Feller die mij op persoonlijk vlak uitdaagt, Maartje Koper die mij ongelooflijk inspireert, me over drempels tilt en mij altijd net dat extra zetje geeft, mijn eigen coach Suzanne natuurlijk. Ik heb een aantal waanzinnige klanten met wie ik samen groei en die mij uitdagen en last maar zeker not least mijn man Ko. Hij laat me iedere dag geloven dat ik meer kan dan ik denk en haalt het beste uit mij. (En geheid dat als ik straks op de ‘send’ knop druk ik denk ‘shit, die ben ik vergeten’. Wijt dat aan de jetlag want het is hier 5.00 uur als ik dit typ. Bij deze mijn excuses als je hier bij had moeten staan.) Allemaal mensen die me als mens én als ondernemer kennen. Die dezelfde doelen hebben als ik, me uitdagen, scherp houden en mijn ondernemersgeest steeds voeden. En dat maakt je rijk!

Mijn referentiekader is; niets is onmogelijk. Er bestaat niet zoiets als ‘realistisch’

Weet je wat er door deze mensen en deze input gebeurt? Ik leef daardoor in een andere denkwereld. Ik ben hier nu bij Suzanne in Myrtle Beach en ik zit hier aan tafel met mensen die echt binnen een jaar een bedrijf uit de grond hebben gestampt waar je ‘u’ tegen zegt. Een meisje van 28 dat 2 miljoen omzet draait. En ze doet dit pas 3 jaar………. Man, ik voel me bijna een baby hier. Maar kun je je voorstellen dat mijn referentiekader heel anders is dan die van de dame in de ‘opstartfase’? En kun je begrijpen wat een voorsprong je dat geeft, hoeveel profijt je kunt hebben als je niet steeds denkt ‘kan dat wel, is dat wel mogelijk, is dat wel realistisch?’. Weet je wel hoeveel kostbare tijd en energie er in dat soort vragen gaat zitten? En ze brengen je geen steek verder! En ik zit hier met mensen waarvan ik denk ‘tsja, als jij dit kan, dan zou de helft van wat jij doet mij toch ook moeten lukken’. Want weet je wat het gave is, dit zijn allemaal echt geen Nobelprijswinnaars. Integendeel. Ze zijn alleen goed in wat ze doen, omringen zich ook met de juiste mensen voor de juiste kennis en energie en leren hoe ze dat wat ze zo goed kunnen op een goede manier in de markt kunnen zetten. Simpel he?

Creëer jouw eigen referentiekader

Deze kanjers zijn niet aan komen waaien, die liepen niet plots mijn leven in. Daar ben ik naar op zoek gegaan. Bewust naar op zoek gegaan, is weer stof voor een heel ander blog 🙂 En ik wil jou uitdagen hetzelfde te doen. Sta eens stil bij je omgeving. Vind je het eigenlijk wel prima zo? Gaat het z’n gangetje en is verandering zo’n ‘gedoe’? Ik begrijp precies wat je bedoelt! In de vorige groep van Suzanne was ik één van de, gatsie hoe noem je dat? Eén van de mensen die het snelst groeide zeg maar. En stiekem is dat wel lekker zo’n positie, ik ben ook maar een mens met een ego. Dus toen Suzanne zei ‘it’s time to move on’ verzette ik me daar tegen. Want dan moest ik weer onderaan beginnen, zou de boel weer op de schop gaan en dit was eigenlijk wel ‘lekker makkelijk’. Dit wist ik en dit kon ik. En toch luisterde ik naar haar. Ging ik gisteren dus met knikkende knieën naar binnen in deze nieuwe groep, ik voelde me een baby. En heb nog nooit zo’n gave en inspirerende dag gehad. Ik zat weer bij mensen aan wie ik me op kon trekken, die me uitdaagden het beste uit mezelf te halen. Shit, wat geeft dat een bijzonder gevoel. Ego laten varen en er gewoon weer diep in duiken en groeien. Groeien, groeien, groeien. Waanzinnig.

Ik jaag je beslist niet op als mijn doel niet het jouwe is, blijf dan doen wat je doet en wees daar heel gelukkig mee. Dat maakt mij blij. Maar als er iets bij je jeukt als je dit leest, spring dan! Je weet het als dit voor jou geschreven is, hoe lang ga je dat nog ontkennen?

It’s YOUR time to move on!

Wat denk jij na deze blog? Wat een gedoe en laat mij lekker zitten? Of kriebelt er iets bij je en denk je ‘volgens mij moet ik ook op zoek naar mensen aan wie ik me weer op kan trekken’. Ben jij altijd degene die de Mastermind leidt maar wil je nu ook wel eens geleid worden? Ben je klaar voor de volgende stap in een select gezelschap met gelijkgestemden?? Hebben jouw hersenen inspiratie nodig en geïnspireerde actie? Heb je je praktijk wel aardig op orde, weet je hoe het spelletje werkt maar is het nu ‘time to step up’. Om middelmatig te ontstijgen en nu echt voor je groei te gaan?

Zou het top vinden als je hieronder laat weten wat deze blog met je gedaan heeft, heeft het je aan het denken gezet?