Kreunend, zuchtend en steunend……

Ik kijk naar mijn sportschoenen  alsof zij de schuldige zijn. Ik wil eigenlijk iets naar ze roepen, iets onaardigs dat vervangen zou moeten worden door een ‘pieeeeeeeeeeppppp’ als het ooit gefilmd zou worden.  Gelukkig realiseer ik me al snel dat dat belachelijk is. Zelfs voor mijn doen, terwijl er bij mij niet veel dingen belachelijk zijn. Ik vraag me af of  het zal helpen als ik ze door de kamer zou gooien,  ik besef me op tijd dat dat echt wel erg zielig is. Er schieten allerlei gedachtes door mijn hoofd en ik merk dat ik voor mezelf een paar redelijk klinkende argumenten aan het formuleren ben. Waarvan ik me realiseer dat als ik ze hardop uit zou spreken ze veel minder redelijk klinken, ik ben gewoon mezelf vreselijk in de maling aan het nemen en ik zoek naar uitvluchten. Die er niet zijn en dat wist ik ook al lang. Shoot…………………

Voordat ik nu allerlei ongelooflijk lieve mailtjes krijg of juist berichtjes dat jullie je zorgen maken en wat hier nu aan de hand was. Niets aan de hand. Dit is de situatie die ik onlangs had om 6.45 uur terwijl ik me aan het aankleden was omdat onze personal trainer er om 7.00 uur zou zijn en ik was gevuld met tegenzin.  Volop in verzet. Wat natuurlijk belachelijk is, ik heb hem tenslotte zelf ingehuurd. Hij komt hier omdat IK dit wil, omdat IK het heb gevraagd en ik sta hier nog net niet te stampvoeten, maar het scheelt nog niet veel. Dat komt eigenlijk ook omdat zelfs ik weet dat het té kinderachtig is om te stampvoeten op je blote voeten en ik heb nog altijd mijn sportschoenen niet aan.

Harrie begint te blaffen als teken dat hij voor de deur staat. ‘Moggeh Mike’ pers ik eruit. Alsof de beste man er wat aan kan doen. Hij kijkt me aan en weet gelijk hoe laat het is en dat heeft niets te maken met de tijd op de klok. We beginnen de eerste oefening en tuurlijk, dat is ook nog eens de allerlastigste. Die met dat elastiek waar ik in mijn geheel in moet kruipen en wat echt ál mijn spieren pijn laat doen. En dat is nog maar de eerste, OMG. Ik steun, ik kreun en ik vind mezelf ongelooflijk zielig. Als ik weer op de klok kijk is het pas 7.05 uur, ik had gehoopt dat het al 7.22 uur zou zijn. Nog 55 minuten, dit gaat nooit goedkomen. Breng mij maar weg…………… Inmiddels heb ik ook medelijden met Mike.

Ik moet iets veranderen en het liefst binnen een paar minuten anders gaat dit een heel lastig uur worden. ‘Kom op Prins, pak je leiderschap want dit gaat nergens over’. Dat realiseer ik me ook en daarom stap ik even opzij, haal diep adem, doe mijn ogen dicht en zorg dat ik stevig gegrond sta en ik merk dat alles shift omdat ik er voor kies om bewust anders te gaan denken in dat moment. Ik realiseer me dat ik dankbaar ben dat Mike er is, dat ik met mijn liefde in onze achtertuin getraind word en dat ik een uur mag werken aan mijn lijf om het beter, sterker en gezonder te maken. Wat een luxe, wat waardevol. Ik stap terug richting Mike, ik lach naar hem, verontschuldig me voor mijn kinderachtige gedrag en geniet een uur van het werken met mijn lijf. Heel bewust bezig zijn omdat ik een paar maanden geleden besloten heb dat dit het jaar wordt dat ik beter voor mezelf ga zorgen en ook voor mijn lijf. Ik heb geleerd dat als ik zo’n sessie echt samen met mijn lijf doe het bijna zen is, ja en dat is nogal een uitspraak uit mijn mond dat weet ik.

Voordat je nu denkt ‘goh, je hebt een personal trainer bij je thuis een paar keer per week en moet ik je nu ook nog zielig vinden?’ Niets van dit alles. Integendeel. Alleen ik realiseerde me iets toen ik daar kinderachtig stond te wezen en de hele wereld de schuld wilde geven van het feit dat ik écht geen zin had. Ik had het die ochtend (eenmalig) voor mezelf met trainen, het merendeel van mijn lezers staat op exact dezelfde manier in hun business zoals  ik me die ochtend stond te gedragen. Zuchtend, kreunend en steunend. En jij heb het over het leven van je droom???

Dit blog gaat dus hier en daar een beetje zeer doen.  Je kunt er altijd voor kiezen om niet door te lezen. Want ik herpakte mezelf na een minuut of 7 en had vervolgens een super lekkere workout, ik vind zelfs de spierpijn de dag erna heerlijk. I know, dat schijnt een beetje gek te zijn maar we hebben allemaal wat hé 😊 Ik zie zoveel ondernemers zeggen dat ze graag ondernemer willen zijn en dan bijna permanent in staat van gevecht zijn met hun business. Weerstand op alles, die zoveel dingen eng, moeilijk, ingewikkeld vinden dat ik me echt afvraag ‘waarom stop je niet?’. Als ik Mike echt iedere keer dat hij ’s morgens hier de tuin binnen komt wandelen sta te vervloeken, dan komt er toch een moment waarop ik denk ‘wie doe ik hier nu een plezier mee?’ en dan verscheur ik de strippenkaart die ik bij hem gekocht heb, zelfs als hij al betaald is. Dat is ook een vorm van zelfliefde namelijk. 

Meer nog dan dat realiseer ik me nog iets anders. Want wat ik ook vaak zie gebeuren is dat veel ondernemers (waarbij iemand met een KvK nummer voor mij niet automatisch een ondernemer is…) op zoveel gebieden gewoon doen wat gedaan moet worden. Er moet gekookt worden, boodschappen, kids naar 132 clubjes. Als ik daar vragen over stel dan geven ze vaak terug ‘maar wie moet het anders doen dan?’ (waar overigens altijd een oplossing voor is, maar dat is nu even niet het punt)  Ik hoor maar weinig mensen zeggen ‘laat ze maar lekker op de voetbal, ik ga ze niet ophalen want dat voelt niet goed’. Of dat er een week niet gekookt wordt omdat daar die week ‘geen ruimte in mijn hoofd voor is’. En ik steek nergens de draak mee he, serieus niet dit keer.

Ik wil je er alleen eens over na laten denken hoe bijzonder het is dat we het op bepaalde gebieden wel  op kunnen brengen en op andere gebieden (en dan vaak business wise) moeten we ineens onze intuïtie laten bepalen of het wel de juiste dag is om die 2 potentiële klanten te bellen. Waarbij ik dan denk net als bij het ophalen van de tennis “wie moet het anders doen’……. En dat zijn dan van powervrouwen die nog nooit boos naar hun Mike hebben gekeken, terwijl die wel iets meer aan ze vraagt dan de moeite die het kost om 2 klanten te bellen. Iets wat ook aan hun lijf te zien is omdat ze er de afgelopen jaren duidelijk beter voor hebben gezorgd dan ik heb gedaan. Ik weet inmiddels als geen ander dat die uurtjes sporten vaak toch een beroep op je wilskracht doen. Waarvan akte aan het begin van dit blog. Sterker nog, ik als ik hier de deur uit loop voor mijn rondje polder dan heb ik echt zelden het ‘mijn haren wapperen in de wind gevoel’ maar dan moet ik mijn stramme lijf echt wel weer even aan de gang slingeren en zelfs dan gaat het niet helemaal vanzelf.

En zal ik je eerlijk zeggen; dat heb ik in mijn bedrijf ook echt wel een paar keer per maand. Dat ik denk ‘als het niet had gehoeven vandaag dan had ik dat niet erg gevonden’. Dat betekent niet dat ik mijn werk stom vind, dat betekent niet dat ik mijn klanten tekort doe of minder om ze geef, het betekent dat ik soms ook maar een mens ben. Laat ik me daar nu niet voor schamen 😊 En dat ik me ook daar soms even aan moet ‘slingeren’ terwijl als het dan gaat het eigenlijk wel. Het zijn van die ochtenden dat ik denk ‘hmmmm, ik voel me niet zo heel lekkker geloof ik’ en ik dan van mijn moeder heb geleerd ‘probeer het in ieder geval, je kunt altijd nog naar huis komen’. Dan zeg ik tegen Ko dat ik mogelijk eerder thuis ben omdat ik me niet zo goed voel. En dat hij dan na een paar uur belt of ik al kom ik  oprecht denk ‘waar heb je het over?’ en ik dus alweer vergeten was met welk gevoel ik het huis verliet. Herken je dat?

Ik geloof dat dat dus op alle gebieden in ons leven geldt, dat als we er teveel over nadenken we het ineens moeilijk en ingewikkeld maken en daardoor zakken we in het ‘gedoe’. Toen ik bij Mike mezelf er even aan herinnerde hoe ongelooflijk veel plezier ik mijn lijf en mijn gezondheid deed met het sporten die ochtend, verdween het kinderachtige gedoe en de weerstand als sneeuw voor de zon. Datzelfde geldt ook voor je bedrijf. Je wilt toch de vrijheid en de droom, hou dan op met dat gedoe!

Ik herken het gevoel als geen ander als ik (ga ik het woord nu toch noemen??) in de flow zit. Echt. Er zijn meerdere periodes geweest dat het niet uitmaakte wat ik deed, alles leek te lukken en bijna alles leek vanzelf te gaan. Echt bijna eng zo nu en dan. En zoals er eb en vloed is is die flow nooit een permanente staat in je bedrijf. Zijn er periodes dat het ‘lastiger’ is, die flow en dat gemak ver te zoeken zijn. En dan kun je twee dingen doen; wachten tot het er weer is omdat het nu echt niet goed voelt. Dat kan, echt oprecht. Dus geen boze DM’s of mails over dat ik dit niet goed zie. Ik zie het alleen een beetje als trainen voor de marathon terwijl er 3 cm stof op je hardloopschoenen zit. De eerste paar keren zijn verschrikkelijk maar dan komt er een soort van ritme in, een soort van regelmaat, gaat het iets makkelijker, doet het minder zeer. Daar moet je dan ook ‘doorheen breken’ en ik weet dat het tegenwoordig een bijna vies woord is maar ik geloof dat dat ook in je business zo werkt. Ik weet dat vanuit de juiste energie je acties doen het allermeeste oplevert, tell me something. Maar ik weet inmiddels ook dat je dat ook kunt creëren door in actie te komen (dan niet met tegenzin zoals ik bij Mike maar omdat je het doel wat je er mee wilt bereiken voor ogen houdt) dan volgt er een reactie en op die manier ontstaat die opwaartse spiraal en flow waar velen op wachten.

Ik zit op dit moment in een persoonlijk traject en daar reken ik met een aantal monsters af. Gaat niet vanzelf en ik doe het vaak met een lichte vorm van tegenzin. ‘Hoeveel monsters gaan er nog komen en ik dacht dat ik hier nu wel een keertje klaar mee was’. Maak ik het alleen maar ingewikkelder mee, ik geef me er maar aan over en hou vooral het doel voor ogen en dat stelt me in staat om all-in te gaan. Waarom ‘mag’ dat wel als het over persoonlijke ontwikkeling gaat en moet het in business wel altijd schijnbaar moeiteloos zijn? Gewoon wat dingen die ik me afvraag. En waar ik jou ook over na wil laten denken op deze mooie dag. Als ik iets in je wakker heb gemaakt, wil je dat dan hieronder met me delen?  Waarbij ik er al schrijvend achter kom dat ik nog zo ongelooflijk veel meer over dit onderwerp te melden heb dat ik er maar een podcast over op ga nemen. 

Voor ik afsluit het volgende:

• Op donderdag 2 juni geef ik mijn gratis online Masterclass ‘de 5 basisstappen voor een bloeiende praktijk’. In een video die ik laatst opnam vergeleek ik het bouwen van een praktijk waarin je geld kunt verdienen als het oplossen van een kubus. De eerste paar keren kijk je er naar en denk je ‘hoe dan?’ terwijl je het anderen schijnbaar moeiteloos en met hun ogen dicht ziet doen. Tot blijkt dat daar dus een systeem in zit dat heel logisch is en door iedereen te leren is. Een paar basisregels en een bepaalde volgorde. Datzelfde geldt ook voor je praktijk; dat vergt geen universitaire graad, een grote dosis geluk of een  glazen bol. Dat is gewoon een logica; een aantal stappen in de juiste volgorde om er een succes van te maken. Welke stappen en welke volgorde leg ik je uit in deze gratis Masterclass op 2 juni om 9.30 uur of om 20.00 uur. Ben je er bij? https://jezaakvoorelkaar.nl/gratis-webinar-5-stappen-w/
• Op woensdag 22 juni organiseer ik mijn live event en daar zijn nog een aantal kaartjes voor te krijgen. Tot en met 1 juni geldt er een Early Bird prijs van slechts € 127 ex BTW. Ik kan er van alles over zeggen, kijk de video en jij weet of je er bij moet zijn of niet……… https://www.youtube.com/watch?v=4bkDbLZpqu8&t=24s
  Hier vind je alle informatie en kun je je ticket aanschaffen: www.jezaakvoorelkaar.nl/event
• Ik ben bij mijn 100^ste podcast aangekomen. Dat vind ik nogal een mijlpaal voor iemand die had gedacht ‘nooit te zullen gaan podcasten’. Daarom heb ik besloten om hem live op te nemen op woensdag 1 juni om 16.00 uur via mijn Facebookgroep en op mijn Instagram kanaal. Ben je erbij??

Photo by T. Kaiser on Unsplash