‘Wat is eigenlijk jouw missie?’. Ik ontving een mail van iemand die mijn webinar had gevolgd, daar enthousiast over was en die, nadat ik een blik op haar website had geworpen, mijn kennis ook heel goed zou kunnen gebruiken. En heel even dacht ik ‘hé? Wil je dat echt weten?’ Maar meer nog dacht ik wat het antwoord voor haar zou doen. En luister, ik kom ook niet uit een ei hé. Als nu mijn missie zou zijn om zoveel mogelijk bedreigde diersoorten in zo kort mogelijke tijd uit te roeien, met zo iemand zou ik ook geen zaken willen doen. Lijkt me helder. Maar waar gaat het nu werkelijk over? Ga je voor mijn kennis of wil je alleen maar zaken doen met iemand van wie de missie overeenkomt met die van jou, die je alleen geen steek verder kan helpen? Ik vind het een dingetje………. Tijd voor een blog à la Veronique 😊
Vandaag heb ik deze discussie eens ‘aangezwengeld’ op mijn Instagram-account. Ik heb het daar over dat het oké is om een verstandshuwelijk te hebben met je bedrijf. Iets wat in de basis een tikkie lijnrecht staat tegenover de algemeen heersende norm in coachend en therapeutisch Nederland. Want je ‘why’ moet enorm groot zijn, hij moet minimaal één goed doel dienen en het liefst nog veel meer. In ieder geval moet je er de wereld een stuk(je) mooier mee maken. En ik ben het daar niet altijd mee eens. Vooral ook omdat ik heel veel mensen vooraf bijna zie verzuipen, niet eens zie starten met hun bedrijf omdat die hele grote en o zo belangrijke ‘waarom’ maar niet helder naar boven komt. En ja, dan kun je toch nog niet beginnen met je bedrijf?
Zal ik je eens eerlijk zeggen? Mijn grote ‘waarom’ is een financiële muur bouwen rondom mij en mijn dierbaren. Dat is altijd mijn eerste prioriteit. Maar eigenlijk mag dat niet. ‘Je passie moet de ruimte krijgen, je hart moet in vuur en vlam staan, je moet minstens doen wat je hart je ingeeft’. Weet je wat mijn aller aller allergrootste passie is? Mijn gezin. En op een dikke tweede plaats staat reizen, shoot wat word ik daar gelukkig van. Ik zou alles per direct laten vallen om die eerste en in sommige gevallen die tweede te kunnen houden. Maar is het andersom? Zou ik per direct mijn gezin en bijvoorbeeld reizen laten vallen om mijn bedrijf overeind te houden? Het antwoord daarop is een dikke ‘nee’. Zou in mijn ogen ook niet gezond zijn.
Betekent dat dan dat ik niet van mijn werk hou? Als je mij al langer volgt zou ik daar niet eens antwoord op hoeven geven. Ik ben knettergek op het werk dat ik doe. Zo dankbaar dat ik iedere dag mag doen waar ik dolgelukkig van word en wat me zoveel brengt. Het is niet mijn allergrootste passie. Dat zegt niets over de kwaliteit van mijn werk. Nog heel veel minder over hoeveel ik van mijn klanten hou. Iedereen die met mij werkt weet/voelt/merkt dat ze hoog op mijn prioriteitenlijstje staan. Dat ze het allerbeste van mij krijgen, altijd. Dat ik me er nooit ‘makkelijk’ van af maak en zelfs (juist) met mijn klanten lastige discussies aanga als ik denk dat ze daar beter van worden. Dat is wat ik versta onder een ‘verstandshuwelijk’.
Waar leg je ook de grens? Vraag je aan de winkel waar je schoenen koopt ook wat de missie van de eigenaar is?
Het lastige is juist doordat er zoveel nadruk op die missie wordt gelegd, er velen zijn die dat zo groot maken en niet eens willen of durven starten. Of, en dat is weer een andere discussie, dat omdat je die missie hebt je er geen geld mee zou mogen verdienen. Want het is tenslotte missiewerk. Weer voer voor een heel ander blog.
Voor mij is het ook zo dat ik steeds werk vanuit mijn intrinsieke motivatie. Die mag voor een deel voortkomen uit zelfliefde en waar jij gelukkig van wordt. Anders hou je het ook niet vol. Als ik het echt alleen maar zou doen om anderen succesvol te maken, wat doe ik dan op dagen dat ik er even wat minder inzit en denk ‘ze gaan nu maar eens zelf voor hun eigen succes zorgen, zoek het maar even uit’. Omdat ik óók altijd iets heb wat dichtbij me staat en concreet is (bv het betalen van de hypotheek of het maken van een reis) kan ik mezelf iedere dag in actie zetten. Daardoor blijf ik denk ik juist dichterbij mezelf.
Mijn missie is dus ook niet om ‘alle coaches en therapeuten in Nederland succesvol te maken’ en dat is het antwoord dat ik had moeten geven op de vraag die mij per email gesteld werd. Omdat het a) niet mijn missie is maar die veel persoonlijker ligt en b) het ook niet is wat ik wil. Ik kom coaches en therapeuten tegen waarvan ik denk ‘ik hoop dat je nooit klanten krijgt’, laat staan dat ze succesvol worden. Omdat ze simpelweg niet goed zijn in wat ze doen. Of omdat ik niet geloof in wat ze doen. Of het zijn mensen die niet willen doen wat nodig is om succesvol te worden en die wil en kan ik dus ook niet succesvol maken. Klaar. Mijn oprechte excuses bij deze als je er via deze blog achter moet komen dat ik dus niet Moeder Theresa ben………
Mijn bedrijf en ik hebben een verstandshuwelijk. Omdat ik geloof dat je beter geholpen kunt worden door iemand die houdt van wat hij doet maar daarnaast ook nog andere gezonde missies in het leven heeft, dan dat je gecoacht wordt door iemand die weliswaar ‘volledig zijn hart volgt’ maar die er vaktechnisch niet zo heel veel van bakt. Waar ben je als klant nu beter bij gebaat?
En weet je? Het gave is dat ik hierdoor hele mooie dingen kan doen. Zoals bijvoorbeeld de check voor de voedselbank die ik uit heb mogen reiken 2 weken geleden. Mijn bedrijf wordt niet voortgedreven door het willen verhelpen van alle honger in Nederland. Maar het mooie is dat als ik nu doe waar ik gelukkig van word en daar mijn missie in leef, ik op dit soort vlakken tóch mijn bijdrage kan leveren. En dat is volgens mij waar het over gaat.
Op Instagram kreeg ik al een paar prachtige reacties, ook van mensen die het niet met me eens zijn en dat is voor mij oké. Juist bijzonder om te zien hoe iedereen hier verschillend naar kijkt. Wil je jouw mening hieronder met me delen? Ben heel benieuwd!
Heb ik je wakker geschud?
Had je een ‘aha moment’?
Ben je klaar voor meer waardevolle tips die écht werken als je afrekent met je eigen excuses?
Ontvang ze gratis en zonder er iets voor te hoeven doen wekelijks in je mailbox!
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk. Ik verwijs je hiervoor naar de Privacy Verklaring.
hai Veronique. Toen ik aan mijn psycholoog vroeg, of het dan echt zo simpel zou zijn, dat ik gelukkiger zou zijn wanneer ik 25 kilo lichter woog, vroeg ze me, waarom zou dat niet genoeg voor je zijn? Met andere woorden, waarom moet er nog een ander doel zijn, een minder schijnbaar oppervlakkiger reden, anders dan ik wil gewoon slank(er) zijn. En ze had gelijk. En dat heb jij ook! Net als jij ben ik in it for the money! En dat ik mijn kennis over draag en anderen ook help met hun droom om slank te zijn? Dat ik dat mag doen daar ben ik heel dankbaar voor. Dat ze op mij durven vertrouwen. Maar gratis zou ik een stuk minder enthousiast zijn. Ik vind je een topper, de eerlijkheid in je uitingen daar hou ik van. Sterker nog, je herinnert mij eraan dat ik niet politiek correct hoef te zijn, iets dat er bij mij de afgelopen 20 jaar ingestampt is. Jij komt uit voor wie jij bent en daarin inspireer je mij enorm. Dank je wel hiervoor!
Ha Gusta,
Dankjewel voor je mooie en lieve reactie ❤.
Hallo Veronique, ik ben zo’n stille lezer van je nieuwsbrieven. Gewoon omdat ik je zo lekker vind schrijven en ik mijzelf dan herinner aan dat ik naast therapeut zijn meer tijd aan mijn marketing moet besteden. Ik heb een praktijk omdat ik geld wil verdienen. We reizen per camper en ik werk online, een ideale situatie. Ik zou meer geld dan nu kunnen verdienen, als ik er meer uren in zou steken. Maar dat wil ik niet, want ik hou ervan om in de natuur te zijn en lekker laidback te doen, het goede voorbeeld aan mijn gestreste clienten geven. Ik heb één dag per week consulten, daarnaast verkoop ik e-boeken, een online cursus en een website waarop je je kunt abonneren. Daar valt veel meer uit te halen, maar ik lig liever onder een boom. En we hebben nu net genoeg om van te leven. Ik werk met liefde met clienten en vind het fijn om te doen, maar geld is wel mijn eerste drijfveer. Ik weet niet wat ik zou doen als ik heel veel geld zou hebben. Ik heb het idee dat ik dan nog wel met mijn vak bezig zou zijn, alleen op een andere manier. Ik zou in de winter denk ik meer cursussen en boeken ontwikkelen en in de zomer vooral buiten zijn. Voor nu geniet ik van mijn vrijheid, en ik denk dat dat wel het grootste goed is. En toch lees ik dan je mails, omdat ik er vrolijk van wordt en je zo lekker recht toe, recht aan bent. Of ik er wat mee doe? Er wat aan heb? Altijd, het gaat toch in je achterhoofd zitten. Groet!
Wow Lisa, jij leeft de blog die ik heb geschreven. Zo is het precies!
Klinkt als een prachtig avontuur . Geniet ervan met volle teugen!