Van toen af aan hield ik me aan mijn Algemene Voorwaarden

‘Dus mijn voorstel is dat ik 2 dagen van deze training van 5 dagen betaal. Vind je dat oke?’

Via Skype kijkt ze me vragend aan, haar ene wenkbrauw heeft ze een klein beetje opgetrokken. Ik denk dat ik het verkeerd hoor en zeg ‘de verbinding is een beetje slecht, ik kon je niet goed verstaan’. Ze buigt wat naar voren zodat ze dichter bij de microfoon op haar laptop zit en herhaalt woord voor woord wat ze eerder al zei. Ik zie haar lippen bewegen, ik hoor het haar zeggen en toch hoor ik het niet. Het kan niet zo zijn dat ze me dit zojuist gevraagd heeft! Toch? Ik merk dat ik bijna een lachbui krijg. Dit kan niet waar zijn.

Nou voel ik me af en toe toch al een dinosaurus dus ik lijk wel doof als ik haar nu zou vragen het nog één keertje te herhalen. Dus ik pak het anders aan. ‘Begrijp ik het goed als je zegt dat je 5 dagen naar de training wilt komen en er dan maar 2 wilt betalen?’. Ze knikt hevig aan de andere kant: ‘ja, precies!’

Shoot, waar is mijn pokerface als ik hem nodig heb? Het voelt alsof ik te laat gebukt ben voor een boemerang. Ik voel hem mijn hoofd raken (iets met een ezel…) en tegelijkertijd ook in mijn maag. Waar ging het fout? 

Ik besluit daar ter plekke ‘hier ben ik nu voor eens en voor altijd klaar mee’. Dit was de laatste keer. 

Ik heb jarenlang een live training van 5 dagen gegeven waarin ik coaches en therapeuten leerde om een geweldig fundament onder hun praktijk te bouwen. Echt een geweldige training waar mijn deelnemers veel plezier in hadden en ik minstens net zo veel. Het werkte ook als een speer en daarom bood ik, zoals op veel van mijn programma’s, een ‘niet goed geld terug’ garantie. Die was voor deze training echt enorm royaal: tot en met dag 3 kon je je geld terugkrijgen als je niet tevreden was met wat ik je leerde. Dus meer dan de helft van de stof krijgen en dan toch niet hoeven te betalen, dat is pas in overvloed denken. 

Terecht, naar later bleek. Ik vermoed dat ik tegen de 200 mensen in die training heb gehad, ik heb slechts 4 keer geld terug gegeven. Waarvan 2 keer volledig onterecht. Zoals met die dame die ik op Skype had. 

Ze had zich vol enthousiasme opgegeven, het was haar tijd. Ze was bij haar werkgever aan het afronden, ondertussen wilde ze haar praktijk opzetten zodat, als haar laatste werkdag voorbij was, ze voluit met klanten aan de slag kon. Mega leuk mens ook nog eens. 

Na dag 3 bleek ze zich iets vergist te hebben in de hoeveelheid tijd die ze nog kwijt was met het overdragen van haar werkzaamheden. In combinatie met haar gezin en het huiswerk dat ik haar opgaf (waar ik vooraf altijd melding van maak, geen verrassingen bij de BV Prins) was het haar toch te zwaar. Ze werd moe en trok het niet meer. Het was te veel. 

En ja, dan ik met mijn grote hart. Ik zag het ook nog aan haar. Echt. Dus toen ze na dag 3 aangaf te willen stoppen bewoog ik eerst ook nog met haar mee. Tot ik na ging denken en dacht ‘ja maar ho eens, dit is niet omdat mijn werk niet goed is, dit is omdat jij een inschattingsfout hebt gemaakt en dat is niet mijn probleem’. Voorwaarde voor restitutie is dat je niet tevreden bent over de door mij geleverde kwaliteit en dat was ze zeker wel. Ze zou ook ‘beslist op een later tijdstip terugkomen’. Moet je ook al stiekem lachen?? 😊 

Maar, me and my big mouth hadden alweer gesproken voor mijn hersens hun werk gingen doen. ‘Ach joh, betaal ik je wel terug en dan stap je de volgende keer gewoon weer in’. Niet conform mijn Algemene Voorwaarden. Ergens voelde ik ook iets in mijn buik dat dit niet helemaal goed was. Dat ik niet juist had gehandeld en voelde ik dat ik mezelf te kort deed. Maar och, ik geloof in de Wet van de Aantrekkingskracht en als het bedoeld is dan komt het bij je terug toch? 

Dus keurig het bedrag van de training aan haar terugbetaald, al voelde het inmiddels niet juist maar dan had ik maar beter na moeten denken voordat mijn hart zijn mond weer opendeed. En voor een deel bleek mijn vertrouwen ook terecht, want na een aantal maanden kwam ze ook terug. Via Skype. Dat was bovenstaand gesprek. 

Waarbij ze aangaf dat het misschien wel handig was als ze de eerste drie dagen wel gewoon bij zou wonen om er weer ‘in’ te komen. En dan de 2 dagen die ze de vorige ronde gemist had nu wel te doen en dus ook alleen voor die 2 dagen te betalen. ‘Want die andere stof beheerste ze tenslotte al na de vorige keer’. 

Soms denk ik echt wel eens dat ik gek ben. Ik heb de ‘no problem’ houding die voor mij ondernemen simpel en eenvoudig houdt maar in dit soort situaties begin ik echt serieus aan mezelf en mijn verstandelijke vermogens te twijfelen. Want je hebt dus een training bijgewoond die je heel waardvol vond. Vervolgens vraag je op de verkeerde gronden je geld terug. Wat IK laat gebeuren (gevalletje niet effectief zelfleiderschap). En dan wil je de training opnieuw volgen, in ieder geval de laatste 2 dagen, en dan ook alleen die 2 dagen betalen. Ik snap het serieus niet. Ik voelde me zo leeg. Ik had weer iets te veel ‘mijn best gedaan’.

Dat was natuurlijk niet de eerste keer. Ik had inmiddels al een tweede agenda voor alle data-wisselingen, betalingsvoorstellen die afweken, mensen die tegen de AV in toch mochten schuiven omdat dat ze beter uitkwam. Mijn klant is koning, altijd en nog steeds. Dus ik schoof, ik boog, ik draaide totdat het voor iedereen helemaal klopte behalve voor mij. Ik voelde me steeds vaker leeg. Het gebeurde best regelmatig dat ik dacht ‘hmmmm dit is voor iedereen goed behalve voor mij’. 

Daarbij waren ook dingen niet meer te verklaren, ik verloor mijn transparantie wat juist een groot goed is bij mij. Als de goudvis van iemand overleden was dan was dat geen reden tot annuleren. Als het een zieke hond betrof mochten ze ‘tuurlijk een volgende keer komen, geen probleem, dat begrijp ik toch’. Is de ziekte van je kind net zo zwaarwegend als een zieke ouder? Of vriend? 

Ik voelde me af en toe net god maar dan niet op zijn beste dagen zeg maar. Want wie besluit nu wat wel een goede reden is en wat gewoon een dom excuus? Alle verantwoordelijkheid kwam bij mij te liggen en ik was er uren mee bezig om dit soort kwesties te overwegen, uit te leggen, tot ik er krankjorem van werd. Vooral ook omdat blijkt dat de personen voor wie je net wat extra’s doet vaak nog het minst tevreden zijn. Het maakte me verdrietig. 

Dit was duidelijk een voorbeeld van ‘you teach people how to treat you’ en de verantwoordelijkheid lag dus volledig bij mij. Eigen schuld dikke bult, ik liet het zelf gebeuren. Tot het verzoek om slechts 2/5 van die zo onwijs waardevolle training te hoeven betalen. Toen was het klaar. 

Mijn Algemene Voorwaarden ‘rulen’ 😊 Ik hoef nergens meer over na te denken. Dat heb ik al een keer heel goed, diep en lang gedaan toen ik die dingen op ging stellen. En nu is dus standaard het antwoord als iemand zegt ‘ik zou graag willen ………..’ dat ik even moet kijken wat mijn Algemene Voorwaarden willen. 

Enneh, ik heb er nu een paar in de steigermodus. What else is new? Ik ben niet onmenselijk en als je met me werkt dan weet je dat. Maar ik zorg wel goed voor mezelf, het is tenslotte wel een bedrijf. Ik kan bij Cool Blue, hoe cool ze ook zijn, ook niet buiten mijn garantietermijn mijn laptop om komen ruilen omdat ik hem ook nog eens zelf op de grond heb laten vallen. EN ik heb het goede voorbeeld te geven. Dat weegt voor mij heel zwaar.  Mocht je het nu nog wel heel zwaar en strikt vinden, dan speel ik bij deze even de rol van je moeder (oh help! 😊). Al die dingen die mijn moeder mij altijd heeft gezegd en waar ik van met mijn ogen ging draaien en waarvan ik nu weet ‘oh, dat is wat je bedoelde mam’. Als je straks klem zit in de uitzonderingen. Er gezeur komt omdat je de ene wel iets beloofd hebt en de andere niet. Als je eens bemerkt ‘wacht eens even, nu ben jij blij maar is dit voor mij eigenlijk ook wel oké?’, dan zul je aan me denken. En misschien ook niet. En alles is oké 😊.

Hoe doe jij dat met je Algemene Voorwaarden? Stuur je facturen voor te late annulering? Mogen ze zomaar data doorschuiven of is het al, door de nodige ervaring ‘mijn bedrijf en mijn regels’? Wil je het hieronder laten weten? En ter inspiratie ook delen wat jij hebt gedaan om je echt aan je AV te houden. Hoe lastig het soms ook is? 

Met die pokerface is het tijdens dat gesprek overigens niet meer goed gekomen. Ik heb vrees ik mijn echte gezicht laten zien tijdens de rest van het gesprek. Alsnog sorry. Want je hebt me zoiets waardevols geleerd die dag.