‘Wat nu als onze band lek gaat?’

Normaal begin ik mijn blog altijd met een cliffhanger. Dit keer niet. Want maandag 9 september aanstaande om 17.00 uur heb ik een hele speciale aankondiging. Echt heul speciaal. Je krijgt hem in je mail maar ik doe het ook live op mijn Facebook pagina en Instagram account. Zie ik je maandag? 17 uur sharp? Goh, is toch ook een soort van cliffhanger 😊 

Maar dan nu de echte! 

Daar kwam hij aan. Onze grote stoere jeep. Met een dak dat omhoog kon. Hij was een beetje beschadigd hier en daar en er zat ook rode blubber op. Dat maakte hem nog stoerder. Ik had er al zin in maar nu ging het écht kriebelen. Moest natuurlijk eerst een hele lijst met praktische zaken doorgenomen worden, papieren getekend, Ko heeft 113 foto’s gemaakt van de deuken en krassen die er al op zaten en toen kregen we ein-de-lijk de sleutel. Onze reis over het Ugandese asfalt kon gaan beginnen, waarbij ik toen nog niet wist dat dat amper bestaat in dat land. 

Maar voordat Paul kon vertrekken stelde Ko hem nog de cruciale vraag ‘wat doen we bij een lekke band of bijvoorbeeld pech onder weg?’. Dat vond onze ‘autoverhuurmijnheer’ een leuke vraag, hij kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. ‘That is definitely going to happen sir’. Dat dachten wij al, vandaar de vraag. We kregen wat nummers en instructies en we gingen er van uit dat we de dingen wel op konden lossen als ze (letterlijk en figuurlijk) op ons pad zouden komen. Gas! 

Wat zou jij gedaan hebben? Zou jij Paul die vraag gesteld hebben? Als je 3800 kilometer over niet bestaande snelwegen gaat hobbelen, zou je dan incalculeren dat je hoogstwaarschijnlijk minimaal één lekke band zou krijgen? Wel toch? Je kunt hoogstens hopen dat het daar bij blijft maar dat het gaat gebeuren is zeker. Dat heeft niets met ‘bestellen bij het universum’ te maken maar alles met statistieken en realiteitszin. 

En ja hoor, na 22 dagen was het zover. 3 banden mét lucht en eentje zonder. En we hadden geluk! We kwamen net uit een gebied waar ik mijn echtgenoot tot een nieuw niveau held heb gekroond. De weg daar was namelijk net een zeephelling maar dan met gaten voor een extra ‘spannend effect’. Daar heb ik,  heel eerlijk,  meerdere keren tegen mezelf gezegd; ‘Prins, je had echt een driver moeten regelen. Het hoeft toch niet perse zó avontuurlijk?’. Ik begrijp nu ook waarom ik 2 mannen de avond ervoor hun wenkbrauw ietwat op zag trekken toen ik hen onze volgende bestemming vertelde en ze vernamen dat we zelf reden. Maar ja, dat is achteraf. Goed, dat gebied met glibberwegen en 0 verkeer. Echt niet één auto! Wat nu als het daar gebeurd was met die band? Dan zuigt de blubber je zo de diepte in, gelukkig hadden we dat niet. ‘The universe had our jeep’, zeg maar. 

We pakken het lijstje van Paul, bellen het nummer en de vriendelijke man aan de andere kant belooft er over 20 minuten te zijn. Afrikaanse tijd hè, dus wij wisten dat wij rustig nog wat te drinken konden gaan halen 😊 Uiteindelijk komt hij (je moet gewoon geen haast hebben), zegt dat hij voor $ 5 onze band meeneemt, repareert en vanavond nog terug brengt. Ik dacht dat ik in Bananasplit zat, dat bestaat toch niet? Blijkbaar wel, ruim 2 uur later konden we hem er weer onder ‘schroeven’. 

Geen enkel smetje op onze reis, iets wat we al hadden verwacht en met de juiste voorbereidingen ook weer zo opgelost. 

Ik hoor je inmiddels denken ‘Prins, kom maar door met die ondernemersles’. Je wordt op je wenken bediend want hier komt het. Als mensen op vakantie gaan dan gaat er (naast aardappels 😊) diarreeremmer mee, Azaron en meer van dat soort dingen die handig zijn voor ‘als er iets mis gaat’. Toch ben je niet bang om op vakantie te gaan en laat je je ook niet door eventueel te verwachten tegenslag weerhouden. 

Maar dan start je een praktijk en dan gebeuren er een aantal dingen, gaat het een beetje anders: 

• Er worden hordes ‘wat nu als…’ geboren. ‘Wat nu als ik het te druk krijg, kan ik het wel combineren, kan ik de balans wel houden, wat nu als iemand niet tevreden is’ En uit angst om alles wat fout zou kunnen gaan doen we veiligheidshalve …………. niets. 
• Of we stappen er zo bijna naïef in dat we van slag zijn als er eens iets fout gaat. Iets niet blijkt te lukken, een klant ‘nee’ zegt, het wat tegenvalt en hup………… daar duiken we in de ondernemersdepressie. ‘Oef, dat was wel even heftig zeg’. Het doel wordt (tijdelijk) losgelaten. 

Ik las deze week de uitspraak: ‘Je doel opgeven vanwege een tegenslag, is hetzelfde als je andere 3 banden ook maar lek steken als er één band lek is’. 

En dat is wat ik zo vaak zie gebeuren. Ondernemers die van slag zijn door tegenslag. Ik verbaas me daar iedere keer weer over. Ja verbazen. Vroeger was het irriteren maar toen leerde ik de uitspraak ‘irriteer u niet, verbaas u slechts’ en dat heeft mij een hoop verlichting gebracht. Ben ik dus toch een soort van verlicht, yes! 😊  

Ik wist dat onze band lek zou gaan, zoals ik ook weet dat er in mijn bedrijf iedere week minstens 10 dingen fout gaan. Brengt me niet van mijn stuk want het is gewoon een feit,  ik ben alleen maar verheugd als er eens een keer maar 8 zaken de mist in gaan. 

Met nagenoeg alles wat we doen zijn we op van alles voorbereid. We weten WAT er kan gebeuren en houden daar rekening mee. En verder bereiden we ons zo goed mogelijk voor mocht het dan gebeuren. Vandaar dat wij die telefoonnummers vroegen en jij je diarreeremmer meeneemt op vakantie. 

Maar in onze praktijk denken we dat er andere wetten gelden ofzo. Daar stappen we met een sprookjesverwachting in; regenbogen, rozengeur en maneschijn, lang en gelukkig leven, licht en zwevend en zonder zweetplekken je missie neerzetten. Sprookjes kennen geen zweetplekken, het echte (ondernemers)leven wel. Kun je nog zo met deodorant spuiten of smeren, dat houdt hoogstens de geur tegen maar nooit het zweet zelf. 

• Ja, klanten zeggen ‘nee’. Je mag leren je dat niet persoonlijk aan te trekken, want het gaat helemaal niet om jou
• Ja, potentiële kopers hebben soms een verkoopbezwaar, kun je je gewoon op voorbereiden. Je kunt vooraf nadenken wat je zegt als iemand het bv te duur vindt. Soort van Azaron. 
• Ja, het ondernemerschap vraagt lastige keuzes van je. Ik moet er deze week meer nemen dan in de voorgaande 8 maanden bij elkaar volgens mij. Is onderdeel van het spelletje, een gegeven als je wilt groeien. 
• Ja, er gaan mensen niet tevreden zijn, er zullen mensen willen stoppen met jouw coaching, is er eentje in de categorie ‘lekke band in Uganda’. Gaat gebeuren, je weet alleen niet wanneer. 
• Er gaat gedoe komen over geld. Altijd. Mensen die niet betalen, mensen die nergens op reageren als je aanmaant of betaalvoorstellen doet of achteraf aangeven dat ze eigenlijk niet tevreden waren. Die kans is zo groot als op verbrande Britten in Benidorm. 

Dus, wordt een grote meid of jongen. Wees ingesteld op tegenslag, zonder negatief te zijn of dat je het je angstig laat maken. Bereid je voor en heb het vertrouwen dat als het zover is, dat alles oplosbaar is. Als je er maar voor open staat. En weet vooral dat veel van de obstakels die je onderweg denkt te treffen, voor het grootste gedeelte vooral tussen je oren zullen blijven zitten. Als laatste realiseer je dat, gezien de echte wereldproblemen, alles sowieso maar relatief is. 

Adem in, adem uit…………. 

Helpt dit je? Heeft dit je een inzicht gegeven? Ik zou het super vinden als je dat hieronder met me zou willen delen of aan zou willen geven hoe jij hier zelf mee om gaat zodat we allemaal van elkaar kunnen leren.