Wat zou je doen…………..?

Yep, het is er weer zo eentje. Ik maak me een beetje zorgen of ik wel weer Kick Ass ga worden als ik vanaf september weer terug ben. Maar dan ben je vast gewaarschuwd 😊 

De dag voordat we naar Uganda vertrokken hadden we een begrafenis van de oudste broer van mijn beste vriendin. Volkomen onverwacht, zo intens verdrietig. Ik was blij dat ik nog niet vertrokken was. We zijn al bijna 40 jaar vriendinnen; er is niemand die al zolang bij me is als zij. Er is niemand die zoveel van me weet als zij. Haar broer ken ik dus ook al zolang, ik ben een beetje een deel van hun gezin na al die jaren. 

Ik laat me nooit lijden door angst of verlies, dat zijn altijd slechte raadgevers. Een dergelijke ingrijpende gebeurtenis maakt wel dat je over zaken weer eens (anders) gaat nadenken. Voor mij maakt het dat er dan in ieder geval nog iets van nut aan een verder zinloos verlies is. 

Hij was slechts 1 jaar ouder dan mijn Ko, onze zonen schelen 2 dagen in leeftijd.  Ik ben die zaterdag in het vliegtuig gestapt met de vraag ‘als dit onze laatste vakantie zou zijn…..?’ Aan de ene kant een gedachte die me de keel afsnijdt, mijn hersenen bijna bevriest. En aan de andere kant maakt het ook dat ik dat wat we hebben nóg meer op waarde schat. Dat doe ik altijd al, maar nu nóg bewuster. Kleine dingen waar ik me anders misschien aan geërgerd zou hebben gaan nu direct op de lijst ‘lekker belangrijk’.  Het maakt de beleving in dit land, die toch al zo intens is, een nog diepere ervaring. 4 weken hier met elkaar te mogen zijn, echt samen, is meer dan goud waard. We zitten dan ook een beetje in een coconnetje; het internet is dramatisch slecht, dat draagt er al toe bij. Maar het is zo lastig om duidelijk te maken hoe het hier echt is, hoe mooi het is, bijna niets doet er recht aan. Terwijl ik zo ontzettend veel avonturen te delen heb, ik kan wel 4 tijdlijnen vol vullen. 

Het sluit een beetje aan bij wat er bij de meesten van ons gebeurt als we op vakantie zijn. Je neemt afstand van de dagelijkse waan van de dag. Geniet intens van je gezin/ dierbaren en ik weet niet hoe het met jou is maar als ik hier in de lodge boven op een heuvel, uitkijk over de prachtige en oneindige savanne van Kidepo, dan ben je al snel geneigd om de boel finaal om te gooien. Het anders te gaan doen. Meer ruimte voor jezelf en je dierbaren te maken en meer van dat soort voornemens. Sporten, lezen, het is het welbekende rijtje. Toch? 

Inmiddels weet ik dat dat voor mij niet werkt. Ik doe niet aan goede voornemens. Niet aan het begin van het jaar en ook niet tijdens zo’n vakantie. Als ik in mijn leven iets wil veranderen, dan doe ik dat gelijk. Als iets me niet bevalt, dan neem ik daar actie op. Maar hier, vanaf de ‘sunny side of live’ belangrijke besluiten nemen die vaak ver verwijderd staan van het echte leven, ik weet dat het niet werkt. Het is een beetje als vakantieliefdes, die moet je ook niet ontmoeten in je eigen leefomgeving als je de mooie herinnering vast wilt houden 😊 

Ik ben enorm van walk the talk; ik doe wat ik zeg en ik zeg wat ik doe. Ik heb net mijn boek in de finale versie naar de uitgever gestuurd (wat is dat een ongelooflijk eng moment….) en daarin beschrijf ik wat voor hekel ik heb aan mensen die op alle kanalen delen dat ze bezig zijn met een boek. Vervolgens 2 weken de vorderingen zeer intensief delen en op het moment dat je informeert of het inmiddels al verkrijgbaar is, dan blijken ze ‘toch iets anders te zijn gaan doen’. Mijn haar gaat daar van jeuken, echt. (Ik merk dat ik mijn Kick Ass toch niet helemaal kwijt ben…………. 😊 ) Hetzelfde zie ik met groots aangekondigde events die vervolgens nooit plaatsvinden. Zorg dat mensen op je kunnen rekenen. Zorg dat jij op jezelf kunt rekenen. 

Als ik dan hand in hand met mijn man zit aan de rand van een sprookjesactige infinitypool (op zeker de aller allermooiste lodge in heel Uganda), omgeven door buffels en reebokken kan ik zeggen dat ik iedere week minstens 2 keer met hem uit eten ga en nog maar de helft ga werken dan ik nu doe, maar dat is onzin. Dat is je mee laten nemen door het moment. Dat is een tijdelijke film, vaak niet de werkelijkheid. Die besluiten houden geen stand. 

Ik vind betrouwbaarheid voor een ondernemer één van de allerbelangrijkste eigenschappen. Neem besluiten niet licht, roep geen dingen in de emotie of ver van de ‘normale wereld’ vandaan. Denk er liever nog een keertje over na. Als het bedoeld is dan voel je het over 1 of 2 weken ook zo en als je het dan nog steeds wilt, slinger er dan maar iets over de wijde wereld in. Neem het besluit dat je je houdt aan alle besluiten die je neemt, dat maakt het leven zoveel eenvoudiger. 

In juni waren we bij Marco Borsato in de Kuip. Eén van de mooiste liedjes van hem vind ik ‘Wat zou je doen als er nooit meer een morgen zou zijn’ en dan helaas de versie zonder Ali B. Dat nummer heb ik al lang geleden tot mijn lijflied gemaakt. Ik doe wat ik wil. Ik leef mijn leven zonder spijt. Als het nu zou stoppen, dan zijn er maar weinig dingen die ik wel had willen doen maar niet heb gedaan. Ik werk aan mijn ‘bucket list’, zo hebben we vanmorgen nog een leeuwenkoppel gespot bij de opgaande zon hier in het National Park. Heel veel beter dan dat gaat het niet worden. En als ik dan, zoals hier op vakantie, een paar dingen bemerk waarvan ik denk ‘dat zou ik geloof ik wel anders willen’ dan denk ik daar over na. Kijk hoe dat praktisch zou kunnen, kauw er nog eens op en als ik dan zeg ‘ik doe het’ dan doe ik het ook. 

Het verlies vlak voor onze reis en de ervaring maken dat ik de zin van Marco weer heel diep in me opneem. En de vraag nu ook aan jou stel. Wat zou JIJ doen als er nooit meer een morgen zou zijn? Waar heb je dan spijt van, welke besluiten had je anders genomen, wat zou je dan wel of juist niet meer doen? En ga daar eens over nadenken. Wat kun je doen om dat leven voor jezelf dichterbij te brengen? En dan niet in the heat of the moment daar een besluit over nemen maar daar echt voor jezelf mee aan de slag te gaan. En weet dat het soms een groot en eng besluit vergt. En dat voor andere zaken iedere dag een klein stapje, iedere dag een ander besluit, je ook al heel veel kan brengen. Wat zou dat voor jou zijn?

In mijn Facebookpost typte ik laatst; don’t dream your dreams, live them. Wat zou dat je brengen? Wil je het hieronder met me delen?